تاریخچه‌ی اتریوم

EIP (Ethereum Improvement Proposals) & Updating the Chain (S05E01‪)‬ Shir ya Khat | شیریاخط

در این قسمت به چرایی نیاز به تغییر و بروزرسانی در محیط های مختلف نظیر نرم افزارهای سازمانی و نرم افزار های متن باز پرداختیم و روند بروزرسانی ها در اتریوم را از ایده تا اجرا بررسی کردیم.

توضیحات این اپیزود:

لزوم و مراحل تغییر در ساختار تاریخچه‌ی اتریوم و روند های هر سازمان
تفاوت های ساختاری پروژه های متن باز (open source) با سازمان‌های عادی
تاریخچه‌ای از ساختار تغییرات و تکامل در پروژه‌های متن باز
ساختار تکاملی زبان پایتون. Python enhancement proposal یا PEP
ساختار تکاملی بیت کوین. Bitcoin Improvement Proposal یا BIP
ساختار تکاملی اتریوم. Ethereum Improvement Proposal یا EIP چیست و چرا به آن نیاز داریم؟
اولین EIP1، EIP چیست؟ توسط چه کسانی نوشته شد؟ هدف از این EIP چیست؟
مواردی که یه EIP باید داشته باشد تا مورد قبول اولیه واقع شود.
ملاحظات امنیتی (Security Consideration) یکی از موارد لازم هر EIP چیست و چگونه به EIP1 اضافه شد
دسته‌ بندی و انواع مختلف EIP ها
Standard Track
Meta EIP
Informational EIP

دسته بندی Standard Track ها : Core, Networking, Interface, ERC
چالشی‌ترین نوع EIP ها یا Core EIP ها
کارکرد ERC ها چیست و چرا به آنها نیاز داریم
استاندارد توکن ERC20 چیست؟ چرا از این EIP در توکن ها استفاده می‌شود؟
روندی که یک EIP از ایده تا نهایی شدن و پیاده سازی باید طی کند
بازیگران اصلی در EIP ها:
EIP Champion
ویرایشگران (EIP Editors)
متخصصان فنی (Core Developers)
مراحل یک EIP:
ایده (Idea) یک EIP چگونه و کجا مطرح می‌شود؟ چه کسی مسئول توضیح دادن آن است؟
ویرایشگران یا EIP Editor ها چه کسانی هستند و مسئولیتشان چیست؟
چه زمانی یک EIP به پیش‌نویس (Draft) تبدیل می‌شود
فراخوانی نهایی یا last call چیست؟
با چه شرطی یک EIP از فراخوانی نهایی به حالت نهایی یا Final تبدیل می‌شود
حالت های stagnant, withdraw, living برای EIP ها

گروه EIP Improvement Process یا EIPIP
جلسات متخصصان اتریوم یا All Core Dev Call چیست؟
کلاینت های مختلف اتریوم (Geth, OpenEthereum, Nethermind و غیره)
پروسه‌ی فورک های سخت یا hard fork های اتریوم
فورک های سخت اتریوم کدام دسته از EIP ها را شامل می‌شوند؟
تاریخچه از نحوه‌ی تصمیم‌گیری در مورد هاردفورک های اتریوم
گروه Cat Herders چه کسانی هستند و در فرآیند تغییرات اتریوم چه نقشی بازی می‌کنند؟
پروسه‌ی یک Core EIP از ابتدا تا قرار گرفتن در تاریخچه‌ی اتریوم یک هاردفورک
شرط اصلی برای قبول شدن یک core EIP : پیاده سازی آن توسط ۳ کلاینت مختلف اتریوم
نوشتن Test Case و Security Review
محیط تست اولیه یا Dev Net چیست؟ YOLO اولین Dev Net موجود
پیاده سازی تغییرات در تست نت های مختلف اتریوم برای پیاده سازی تست های نهایی
تصمیم‌گیری برای پیاده سازی و زمان یک هاردفورک در اتریوم و اینکه چه EIP هایی را شامل می‌شود
تفاوت های مک

• Plus d’épisodes

• Shir | Khat

فرایند به‌روز‌رسانی پروتکل اتریوم

در این قسمت به چرایی نیاز به تغییر و بروزرسانی در محیط های مختلف نظیر نرم افزارهای سازمانی و نرم افزار های متن باز پرداختیم و روند بروزرسانی ها در اتریوم را از ایده تا اجرا بررسی کردیم.

توضیحات این اپیزود:

لزوم و مراحل تغییر در ساختار و روند های هر سازمان
تفاوت های ساختاری پروژه های متن باز (open source) با سازمان‌های عادی
تاریخچه‌ای از ساختار تغییرات و تکامل در پروژه‌های متن باز
ساختار تکاملی زبان پایتون. Python enhancement proposal یا PEP
ساختار تکاملی بیت کوین. Bitcoin Improvement Proposal یا BIP
ساختار تکاملی اتریوم. Ethereum Improvement Proposal یا EIP چیست و چرا به آن نیاز داریم؟
اولین EIP1، EIP چیست؟ توسط چه کسانی نوشته شد؟ هدف از این EIP چیست؟
مواردی که یه EIP باید داشته باشد تا مورد قبول اولیه واقع شود.
ملاحظات امنیتی (Security Consideration) یکی از موارد لازم هر EIP چیست و چگونه به EIP1 اضافه شد
دسته‌ بندی و انواع مختلف EIP ها
Standard Track
Meta EIP
Informational EIP

دسته بندی Standard Track ها : Core, Networking, Interface, ERC
چالشی‌ترین نوع EIP ها یا Core EIP ها
کارکرد ERC ها چیست و چرا به آنها نیاز داریم
استاندارد توکن ERC20 چیست؟ چرا از این EIP در توکن ها استفاده می‌شود؟
روندی که یک EIP از ایده تا نهایی شدن و پیاده سازی باید طی کند
بازیگران اصلی در EIP ها:
EIP Champion
ویرایشگران (EIP Editors)
متخصصان فنی (Core Developers)
مراحل یک EIP:
ایده (Idea) یک EIP چگونه و کجا مطرح می‌شود؟ چه کسی مسئول توضیح دادن آن است؟
ویرایشگران یا EIP Editor ها چه کسانی هستند و مسئولیتشان چیست؟
چه زمانی یک EIP به پیش‌نویس (Draft) تبدیل می‌شود
فراخوانی نهایی یا last call چیست؟
با چه شرطی یک EIP از فراخوانی نهایی به حالت نهایی یا Final تبدیل می‌شود
حالت های stagnant, withdraw, living برای EIP ها

گروه EIP Improvement Process یا EIPIP
جلسات متخصصان اتریوم یا All Core Dev Call چیست؟
کلاینت های مختلف اتریوم (Geth, OpenEthereum, Nethermind و غیره)
پروسه‌ی فورک های سخت یا hard fork های اتریوم
فورک های سخت اتریوم کدام دسته از EIP ها را شامل می‌شوند؟
تاریخچه از نحوه‌ی تصمیم‌گیری در مورد هاردفورک های اتریوم
گروه Cat Herders چه کسانی هستند و در فرآیند تغییرات اتریوم چه نقشی بازی می‌کنند؟
پروسه‌ی یک Core EIP از ابتدا تا قرار گرفتن در یک هاردفورک
شرط اصلی برای قبول شدن یک core EIP : پیاده سازی آن توسط ۳ کلاینت مختلف اتریوم
نوشتن Test Case و Security Review
محیط تست اولیه یا Dev Net چیست؟ YOLO اولین Dev Net موجود
پیاده سازی تغییرات در تست نت های مختلف اتریوم برای پیاده سازی تست های نهایی
تصمیم‌گیری برای پیاده سازی و زمان یک هاردفورک در اتریوم و اینکه چه EIP هایی را شامل می‌شود
تفاوت های مک

اتریوم چیست؟

اگر بیت­کوین (BTC) نوع پول مورد استفاده در آینده باشد، پس اتریوم چیست ؟ برای کسی که تازه وارد فضای رمزارز شده، این سوال ایجاد می­شود. زیرا احتمالاً اتریوم و اتر را در کنار بیت کوین در همه­جا، در مبادلات و در اخبار، در کنار هم می­بیند. با این حال، درست نیست که اتریوم را رقیب اصلی بیت کوین در نظر بگیریم. اتریوم اهداف، ویژگی­ها و حتی فناوری متفاوتی با بیت کوین دارد. اتریوم یک شبکه­ ی بلاکچینی غیرمتمرکز است که کاربران با استفاده از توکن اتر می­توانند معاملات خود را انجام دهند، سود سهام دریافت کنند، از توکن­ های غیرقابل معاوضه (NFT) استفاده کرده یا آن را ذخیره کنند، بازی کرده و یا از رسانه ­های اجتماعی استفاده کنند و بسیاری موارد دیگر.

در حال حاضر این بلاکچین دارای الگوریتم اثبات کار (PoW) است اما در حال تبدیل به الگوریتم اثبات سهام (PoS) با اتریوم 2.0 به منظور مقیاس­پذیری و سازگاری با محیط است. بسیاری از افراد، اتریوم را نسل جدیدی از اینترنت می­دانند. اگر سیستم­ عامل­های متمرکز مانند اپ استور اپل را نسخه­ی 2.0 وب بدانیم، یک شبکه­ی غیرمتمرکز مانند اتریوم، نسخه­ی 3.0 وب است. برای مثال، نسل بعدی وب از برنامه­ های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می­کند. در این مطلب، ما به بررسی اتریوم و مسائل پیرامون آن می‌پردازیم.

تاریخچه­ ی اتریوم

اتریوم همیشه دومین پروژه­ی بزرگ بلاکچین در جهان نبوده است. ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) در واقع این پروژه را برای پاسخ­گویی به کمبودهای بیت کوین ایجاد کرد. Buterin وایت پیپر اتریوم را در سال 2013 منتشر کرد که در آن جزئیات قراردادهای هوشمند نوشته شده بود.

با این که برنامه‌های غیرمتمرکز در فضای بلاکچین در حال گسترش بودند، اما سیستم­عامل­ها با هم سازگار نبودند. از نظر او، یکپارچگی نحوه­ی عملکرد و تعامل برنامه‌های غیرمتمرکز تنها راه‌حل بود.

بنابراین، اتریوم 1.0 ایجاد شد. به آن به عنوان اپ استور اپل نگاه کنید؛ یک فضای حاوی ده­ها هزار برنامه­ی مختلف که همه طبق یک قانون عمل می­کنند و تنها تفاوت این است که این مجموعه از قوانین، در شبکه­ ای کدگذاری شده­اند و به صورت مستقل اجرا می­شوند و توسعه­دهندگان نیز می­توانند قوانین خاص خود را در DApps اجرا کنند. در عوض، قدرت در دست کسانی است که به عنوان یک مجموعه عمل می­کنند. البته ساختن چنین شبکه ­ای، کم­هزینه نیست. بوترین و شریکانش Gavin Wood، Jeffrey Wilcke، Charles Hoskinson، Mihai Alisie، Anthony Di Iorio و Amir Chetrit، پیش­فروش توکن اتر را برای جمع­آوری 18,439,086 دلار برگزار کردند تا بودجه­ی مورد نیاز برای گسترش اتریوم تامین شود.

این گروه هم­چنین در سوئیس، بنیاد اتریوم را برای گسترش این شبکه و حفظ آن تاسیس کردند. کمی بعد، ویتالیک بوترین اعلام کرد که این بنیاد به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی فعالیت خواهد کرد که باعث شد تا بعضی از شریکان او، بنیاد را ترک کنند. با گذشت زمان، توسعه­دهندگان با ایده­ های غیرمتمرکز خود به پروژه اتریوم پیوستند. در سال 2016، آن‌ها یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) ایجاد کردند؛ یک گروه دموکراتیک که برای تغییرات و پیشنهادات در شبکه رای دادند. این سازمان به وسیله یک قرارداد تاریخچه‌ی اتریوم هوشمند ایجاد شد تا نیازی به مدیرعاملی با قدرت تام در اتریوم وجود نداشته باشد. درعوض، اکثریت درباره­ی تغییرات اعمال شده رای می­دادند.

با این حال، همه­ی این برنامه­ها با حمله­ی یک هکر ناشناس که توانست 40 میلیون دلار از بودجه­ی DAO را به سرقت ببرد، بهم خورد. DAO نیز در مقابل به هارد فورک شدن اتریوم رای داد که این یعنی شبکه­ی اتریوم از حالت قدیمی خود خارج و با پروتکل جدیدی به‌روزرسانی شد و اساساً تحت یک به‌روزرسانی بزرگ نرم­افزاری قرار گرفت. شبکه­ی جدید، نام اتریوم را حفظ کرد در حالی که شبکه­ی اصلی به عنوان اتریوم کلاسیک هم­چنان وجود دارد.

اتریوم چگونه کار می­کند؟

مانند بیت کوین، شبکه­ی اتریوم به لطف کاربرانی که به عنوان Node شرکت می­کنند، در هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و یک سرور متمرکز نیست. این باعث می­شود تا شبکه، غیرمتمرکز شده و در برابر حملات در امان باشد و در نتیجه نمی­تواند از بین برود. اگر یک رایانه خراب شود، مشکلی ایجاد نمی­شود زیرا هزاران نفر دیگر از شبکه استفاده کرده و به بقای شبکه کمک می­کنند.

اتریوم اساساً یک سیستم منفرد و غیرمتمرکز است که در کامپیوتری به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) اجرا می­شود. هر Node، یک کپی از آن کامپیوتر را در اختیار دارد که این یعنی هر گونه تعامل باید تایید شود تا همه بتوانند نسخه­ی خود را به‌روزرسانی کنند. تعاملات شبکه­ ی در غیر این صورت، تراکنش در نظر گرفته می­شوند و در بلاک­ های بلاکچین اتریوم ذخیره می­شوند. استخراج­کنندگان اعتبار آن‌ها را قبل از ثبت کردن در شبکه به عنوان بخشی از سوابق معاملات یا در دفتر دیجیتال، تایید می­کنند. استخراج­ کردن برای تایید تراکنش،­ به عنوان یک روش اثبات کار شناخته می­شود. هر بلاک دارای یک کد 64 رقمی منحصر به فرد برای شناسایی است. استخراج­کنندگان این کدها را پیدا کرده و منحصر به فرد بودن آن‌ها را شناسایی می­کنند. کاری که آن‌ها انجام می­دهند، اثبات در انجام آن کار است و استخراج­کنندگان به خاطر تلاش ­هایشان پاداش دریافت می‌کنند.

هم­چنین مانند بیت کوین، همه­ی تراکنش­های اتریوم کاملاً عمومی هستند. استخراج­کنندگان، بلاک­ های تکمیل شده را در شبکه منتشر می­کنند، تغییرات انجام شده را تایید و بلاک­ها را در دسترس همه قرار می­دهند. بلاک ­های تایید شده را نمی­توان دستکاری کرد.

اما اگر استخراج­کنندگان بابت کاری که انجام می­دهند پاداش بگیرند، آن پاداش از کجا می­آید؟ هر تراکنش مقداری هزینه (کارمزد) به همراه دارد که gas نامیده می­شود که توسط کاربر انجام دهند­ه­ی تراکنش، پرداخت می­شود. این هزینه به استخراج ­کننده­ ای که تراکنش را تایید می­کند، پرداخت می­شود و باعث حفظ امنیت شبکه و کمک به استخراج­ های بعدی می­شود. gas در اصل عاملی برای ایجاد محدودیت است، یعنی فعالیت­ هایی را که یک کاربر در طول تراکنش می­تواند انجام دهد را محدود می­کند. هم­چنین باعث جلوگیری از ایجاد اسپم در شبکه می­شود.

از آن‌جا که ETH بیش‌تر از این که یک توکن باارزش باشد یک توکن کاربردی است، میزان عرضه­ی آن نامحدود است. از آن‌جایی که اتر دائماً به صورت پاداش استخراج­کنندگان وارد گردش می­شود، همیشه متقاضی خواهد داشت و تورم هرگز ارزش آن را از بین نخواهد برد. متاسفانه هزینه ­های gas اتریوم برای بعضی از کاربران بر اساس فعالیت ­هایی که در شبکه انجام می­دهند می­تواند بالا باشد. این به آن دلیل است که یک بلاک فقط می­تواند مقدار مشخصی از gas را بر اساس نوع تراکنش و مقادیر آن، در خود جای دهد. در نتیجه، استخراج­کنندگان تراکنش‌هایی با بالاترین مقدار gas را انتخاب می­کنند و این یعنی کاربران با یک‌دیگر بر روی گرفتن تایید برای تراکنش رقابت می­کنند. این رقابت باعث می­شود تا هزینه­ها بالا و بالاتر برود تا این که شبکه در اوج شلوغی، متراکم شود. ازدحام در شبکه یک مشکل بزرگ است که در بخش جداگانه و مربوط به اتریوم 2.0 به آن پرداخته خواهد شد.

تعامل کردن با شبکه­ی اتریوم به رمزارز نیاز دارد که در کیف پول ذخیره می­شود. این کیف پول به DAppها متصل است و به عنوان گذرنامه ­ای در فضای اتریوم عمل می­کند. از آن‌جا، هر کسی می­تواند خرید کند، بازی انجام دهد، پول قرض بدهد و هر نوع فعالیتی را که در شبکه­ی اینترنت معمولی انجام می­دهد، در این شبکه نیز می‌تواند انجام دهد. فقط با این تفاوت که استفاده از اینترنت معمولی رایگان است و آن نیز به دلیل جمع­آوری داده­های شخصی­ کاربران است. نهادهای متمرکز که وب‌سایت­ها را مدیریت می­کنند، می­توانند این داده­ها را فروخته و از آن کسب درآمد کنند.

در اینجا رمزارز جای داده را می­گیرد که این یعنی کاربران آزادانه می­توانند به طور ناشناس به فعالیت­های خود ادامه دهند. این هم­چنین به این معنی است که همه می­توانند به طور مساوی از DApp استفاده کنند و تبعیضی در کار نیست. برای مثال، هیچ DApp بانکی یا قرض­دهنده‌ای نمی­تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند. یک واسطه نمی­تواند یک تراکنش به نظر مشکوک را مسدود کند. این کاربران هستند که تصمیم می­گیرند چه کاری را چطور انجام دهند و به همین دلیل بسیاری از افراد اتریوم را نسل سوم وب می­دانند.

اتریوم در برابر بیت کوین

در حالی که بیت کوین اصلی­ترین رمزارز به حساب می­آید، اما مجموعه­ی اتریوم قصد دارد تا پروژه­ی خود را گسترش دهد. بیت کوین، یک نوع پول دیجیتالی است اما محدودیت­هایی دارد. بیت کوین یک شبکه­ی PoW است که برای مقیاس­پذیر شدن تلاش می­کند. این موضوع باعث شده تا بعضی­ها فکر کنند که مانند طلا، جنبه­ی ذخیره­ای دارد و علاوه‌بر این‌ها دارای سقف عرضه‌ی 21 میلیون سکه­ای است.

از طرف دیگر، اتریوم قصد دارد تا بر زیرساخت­های فعلی اینترنتی غالب شود و بسیاری از فرآیندهایی را که به واسطه نیاز دارند، مانند استفاده از اپ استور را به فرآیندهایی خودکار تبدیل کند. ETH بیش‌تر به عنوان وسیله­ای برای تعامل با شبکه مورد استفاده قرار می­گیرد تا به عنوان راهی برای انتقال پول. هر چند می­توان از آن به این منظور نیز استفاده کرد.

توسعه­دهندگان می­توانند در شبکه­ی اتریوم، توکن منحصر به فرد سازگار با اتر را برای هر DApp بسازند که توکن ERC-20 نامیده می­شود. گرچه این روند کامل و بی­نقص نیست، اما به این معنی است که همه­ی توکن­های مبتنی بر اتریوم از نظر فنی با یک­دیگر سازگار هستند. اما شبکه­ی بیت کوین صرفا برای بیت کوین است.

مزایای اتریوم چیست؟

جدا از غیرمتمرکز بودن و توانایی کاربران در تعامل در شبکه به صورت ناشناس، اتریوم مزایای مختلف دیگری از جمله عدم سانسور دارد. برای مثال، اگر کسی متن توهین­آمیزی را توییت کند، توییتر می­تواند آن توییت را حذف کند و یا با کاربر برخورد کند. اما در رسانه­های اجتماعی موجود در اتریوم، برخورد با فرد خاطی فقط در صورتی انجام می­شود که کل کاربران آن شبکه به برخورد با آن فرد رای دهند. به این ترتیب، کاربران با دیدگاه­های مختلف می­توانند هر طور که صلاح می­دانند با یک­دیگر بحث کنند و خود آن‌ها می­توانند تصمیم بگیرند که چه چیزهایی باید و نباید گفته شود.

الزامات مجموعه هم­چنین مانع غالب شدن افراد خطرناک می­شود. کسی که قصد دارد تا نقشه­های شوم خود را عملی کند باید 51% از شبکه را به کنترل خود درآورد که در اکثر مواقع تقریباً غیرممکن است. به این ترتیب، این شبکه بسیار امن­تر از یک سرور ساده است که به راحتی بتوان به آن نفوذ پیدا کرد. از طرفی دیگر، قراردادهای هوشمند وجود دارند که بسیاری از فعالیت‌ها را به طور خودکار انجام می­دهند. برای مثال، یک فریلنسر در شرکت Upwork باید از پلتفرم آن برای پیدا کردن مشتری استفاده کرده و قراردادهای حقوقی را تنظیم کند. مدل کسب و کار Upwork نیز این گونه است که درصدی از تاریخچه‌ی اتریوم هر قرارداد را می­گیرد تا بتواند حقوق کارکنان، هزینه­های سرور و غیره را پرداخت کند. در وب نسل سوم، مشتری می­تواند به سادگی یک قرارداد هوشمند با این متن بنویسد که «در صورتی پول پرداخت می­شود که کار در زمان موردنظر تحویل داده شود.»

در قراردادهای هوشمند، قوانین به طور دقیق در قرارداد تنظیم می­شود و هیچ­کدام از طرفین قرارداد نمی­توانند آن را دستکاری کنند. هم­چنین دستیابی به اتر راحت‌تر از قبل شده است. شرکت­هایی مانند PayPal و شرکت تابعه­ی آن Venmo از خرید رمزارز با پول فیات در داخل برنامه پشتیبانی می­کنند. با توجه به میلیون­ها مشتری‌ای که در هر پلتفرم دارند، آن‌ها مجبورند تا هر چه زودتر از این نوع روش­ها استفاده کنند.

معایب اتریوم چیست؟

هر چند اتریوم از لحاظ پلتفرمی عالی به نظر می­رسد، اما چند مسئله­ی اساسی وجود دارد که باید به آن‌ها رسیدگی شود. اولین موضوع، مقیاس­پذیری است. ویتالیک بوترین، اتریوم را مانند وب فعلی تصور کرد که میلیون­ها کاربر به طور هم­زمان با یک­دیگر در تعامل هستند. با این حال، به دلیل الگوریتم اثبات کار (PoW)، این گونه تعامل با هزینه­های gas و تایید اعتبار بلاک محدود می­شود. علاوه بر این، غیرمتمرکز بودن خود یک مانعی را ایجاد می­کند؛ یک نهاد متمرکز مانند Visa همه چیز را مدیریت می­کند و روند معامله را کامل انجام می­دهد.

دومین مسئله، در دسترس بودن آن است. در حال حاضر، گسترش دادن اتریوم پرهزینه است و برای کاربرانی که با فناوری آن آشنا نیستند، چالش­برانگیز است. بعضی از پلتفرم­ها به کیف پول خاصی نیاز دارند، به این معنی که شخص باید ETH خود را از کیف پول فعلی به کیف پول موردنظر منتقل کند. این یک مرحله­ی غیرضروری برای کاربرانی است که با سیستم گردش مالی فعلی آشنا هستند و مبتدی نیستند.

مطمئناً PayPal از رمزارز پشتیبانی خواهد کرد اما کاربران نمی­توانند کاری بیش‌تر از ذخیره کردن رمزارزهای خود در آن انجام دهند. این پلتفرم باید به DeFi و DApp مجهز شود تا قابلیت دسترسی به آن بیش‌تر شود.

این پلتفرم راه­های پیشنهادی خوبی برای جذب کاربران بیش‌تر دارد، اما نحوه­ی استفاده از اتریوم باید ساده­سازی شود. یادگیری درباره­ی بلاکچین با استفاده از آن بسیار متفاوت است.

اتریوم نسل دوم (Ethereum 2.0) چیست؟

اتریوم به آرامی در حال ارتقا به نسخه­ی 2.0 است که انتظار می­رود الگوریتم اثبات سهام (PoS) به آن اضافه شود. بین سال‌های 2020 تا 2022 قرار است که شبکه­ی سنتی اتریوم با بیکن چین (Beacon Chain)، اولین ویژگی جدید اتریوم نسل دو، ادغام شود. در نگاه اول به نظر می­رسد که بیکن چین تغییر چندانی نمی­کند اما تغییرات اساسی لازم را برای ارتقاهای آینده مانند shard chain اضافه می­کند. آیا مسئله­ی مقیاس­پذیری که قبلاً بحث شد را به یاد دارید؟ shard chain بخش بزرگی از این مشکل را حل می­کند.

Shard کردن یا خرد کردن در واقع عملی برای گسترش معاملات در شبکه­های بلاکچین متعدد و کوچک‌تر است. این شبکه­های کوچک می­توانند توسط کاربرانی با سخت­افزارهای ضعیف مدیریت شوند زیرا به جای ذخیره­ی اطلاعات کل شبکه، فقط باید اطلاعات مربوط به shard را ذخیره کنند. اساساً، shard کردن باعث راحت‌تر شدن تایید اعتبار اتریوم می­شود و به تجزیه شدن شبکه­ی اصلی کمک می­کند. اتریوم نسل دو باعث جسورتر شدن علاقمندان به رمزارز می­شود. با این حال، تمام این فعالیت­ها باعث شده تا هزینه­های تراکنش بیش‌تر و زمان تایید آن‌ها طولانی­تر شود که نیاز شدید به اتریوم نسل دو را نشان می­­دهد. اما این می­تواند خود مشکلی ایجاد کند زیرا هزینه­ها ممکن است بیش از نیمی از مبلغ تراکنش­ها را به خود اختصاص دهد. خوشبختانه توسعه­دهندگان DApp سخت در تلاشند تا میزان دسترسی را بیش‌تر کنند.

بخشی از این راه­حل مربوط به اثبات سهام (PoS) می­شود که ویژگی اصلی اتریوم نسل دوم است. به جای استخراج­ کردن که انرژی­بر است، اتریوم نسل دو به سمت الگوریتم اثبات سهام متمایل می­شود. این الگوریتم باعث جایگزینی استخراج­کنندگان با اعتبارسنج­ها می­شود؛ کاربرانی که در بلاکچین، اتریوم ذخیره می­کنند، تراکنش­ها را تایید می­کنند و دیگر کارها را انجام می­دهند. آن‌ها تاریخچه‌ی اتریوم اساساً شکل دیگری از nodeها هستند.

برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنج کامل، حداقل باید در دوره­ی اولیه­ی اتریوم نسل دو، 32 اتر سرمایه­گذاری کرد. با داشتن رایانه­ی متصل به شبکه، اعتبارسنج‌ها به عنوان پاداش تلاش­های خود، اتر دریافت می­کنند. هدف این است که مشخص شود افرادی که اترهای خود را سرمایه­گذاری می­کنند در واقع نیت و اهداف خوبی در شبکه دارند و برای موفقیت شبکه هر کاری که از دست‌شان بربیاید انجام می­دهند. اگر یک اعتبارسنج نتواند به درستی مشارکت کند یا بخواهد سوءاستفاده کند، اتر سرمایه­گذاری شده­ی خود را از دست می­دهد.

الگوریتم اثبات سهام باعث سریع­تر و در دسترس­تر شدن مجموعه­ی بلاکچین می­شود و به سخت­افزار خاصی مانند استخراج نیاز ندارد، یعنی هر کسی با بودجه و یک دستگاه می­تواند در آن شرکت کند. از لحاظ تاریخچه‌ی اتریوم تئوری، دسترسی به شبکه باید بیش‌تر شود؛ هر چه اعتبارسنج بیش‌تر باشد، بلاک­های بیش‌تری اعتبارسنجی می­شوند. در نهایت بیش‌تر شدن تعداد اعتبارسنج‌ها هم­چنین باعث افزایش امنیت اتریوم به عنوان یک سیستم غیرمتمرکز می­شود.

جمع‌بندی

چه بخواهید و چه نخواهید، بر اساس رتبه‌بندی coinmarketcap، اتریوم دومین رمزارز برتر بازار است و اغلب فعالان این حوزه به آینده این ارز دیجیتال بسیار امیدوارند. نظر شما راجع به اتریوم چیست؟ برای ما بنویسید.

تاریخچه‌ی اتریوم

در دنیای ارزهای دیجیتال و رمزپایه (Digital Currency) اگر بیت کوین را پادشاه بدانیم، بدون شک اتریوم (Ethereum) ملکه این قلمرو خواهد بود. بیت کوین، که تقریبا از سال ۲۰۰۹ میلادی فعالیتش شروع شد ،حالا به خوبی جای خود را در بازار پیدا کرده‌ است و یکی یکی سر و کله رقبا پیدا می‌شود؛ شاید بتوان گفت مهم‌ترین رقیب بیت‌کوین کسی نیست جز اتریوم.

اتریوم Ethereum چیست ؟

در واقع Ethereum یک پلتفرم نرم‌افزاری قابل برنامه‌ریزی غیر متمرکز، بر پایه بلاک چین (Blockchain) است که به توسعه‌دهندگان امکان ساخت و توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز را می‌دهد. این پلتفرم فوق‌ العاده در کنار ارزهای رمز پایه‌ای به نام اتر (Ether) و اترکلاسیک قرار گرفته و شبکه اتریوم را ایجاد کرده است. این شبکه به شما امکان می‌دهد تا بتوانید قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) و نرم‌افزارهای مستقل توزیع شده (Distributed Autonomous Applications) را بدون هیچ سانسور، تاخیر و دخالت شخص سوم اجرایی کنید.

به زبان ساده Ethereum چیزی بیشتر از یک ارز دیجیتال است. طبق گفته نیویورک تایمز و وکس، Ethereum یک پلتفرم محاسبه مجازی است و نرم‌افزار آن قادر خواهد بود یک بازار آنلاین و تراکنش‌های قابل برنامه‌ریزی، که با نام قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) شناخته می‌شوند، را پشتیبانی کند. در واقع Ethereum یک دنیای کامپیوتری یا همان پلتفرم محاسبه غیرمتمرکز مانند لینوکس و سیستم عامل مک است. در حالی که بیت کوین در واقع یک وسیله برای نقل و انتقال یا ذخیره ارزش به شمار می‌رود.

تاریخچه و سازنده ی اتریوم

یک برنامه‌نویس جوان روسی به نام ویتالیک باترین، Ethereum را در اواخر سال ۲۰۱۳ راه‌اندازی و در ژانویه ۲۰۱۴ به صورت رسمی آن را معرفی کرد. در واقع اتریوم ساخته شد تا کارهایی را انجام دهد که بیت کوین نتوانسته بود انجام دهد. نه اینکه صرفا یک ارز دیجیتال و رقیبی برای بیت کوین باشد، بلکه هدف اصلی ایجاد یک محیط برای تبادلات مالی بدون دخالت انسان بود. به زبان ساده ارزهای اتر و اتر کلاسیک تنها برای کمک به اجرای اهداف پلتفرم Ethereum عرضه شدند.

تاریخچه ی پیدایش ارز دیجیتال اتریوم

در سال 2013 میلادی یک برنامه نویس نابغه ی 20 سال به نام ویتالیک بوترین اتریوم را معرفی کرد، او معتقد بود بیت کوین دارای نقاط ضعفی است که باید برطرف شود او در نهایت در ژانویه سال 2014 میلادی به همراه چند توسعه دهنده دیگر ایده خود را تکمیل کرد و در ماه اوت همان سال اقدام به جذب سرمایه برای پیاده سازی پروژه ی خود کرد.

البته به غیر از ارز دیجیتال ETH ارزهای متعددی بعد از بیت کوین پا به عرصه ی کریپتوکارنسی گذاشتند تا به نوعی بتوانند ضعف های رمزارز بیت کوین را بهبود ببخشند،عده ای از این پروژه ها موفق شدند و توانسته اند رتبه و جایگاه خوبی را کسب کنند.

ارزهای اتریوم

در شبکه Ethereum دو نوع ارز وجود دارد. توکن شبکه اتریوم اتر (Ether) نام دارد که با نام اختصاری ETH شناخته می‌شود و برای داد و ستد و پرداخت کارمزدها و خدمات محاسباتی در شبکه Ethereum مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما اتریوم کلاسیک، که به اختصار به آن ETC گفته می‌شود، بلاک چین جدا شده‌ای است که در نتیجه هاردفورک DAO (سازمان توسعه مستقل) ایجاد شد و قصد داشت تا یک ابزار بر پایه شبکه اتریوم طراحی کند که توسط آن، پروژه‌ای دیگر در این اکوسیستم بتوانند با توافق جمعی سرمایه جذب کنند.

ارزش بازار اتریوم

اتریوم در حال حاضر ۱۰ میلیارد دلار ارزش دارد که این مقدار تنها یک سوم ارزش بیت کوین است. با این وجود همچنان یکی از با ارزش‌ترین ارزهای رمزپایه در بازار است. در حال حاضر ارزش هر سکه اتر (ETH) در حدود ۳۵۰ دلار است و قیمت آن نسبت به چند روز گذشته در حدود ۴۰ برابر شده است.

رمزنگاری کلید عمومی

رمزنگاری “کلید عمومی” به دسته ای از روش های رمزنگاری تعلق دارد که دو کلید متفاوت ایجاد می کند: یک کلید خصوصی که تنها در اختیار مالک است و دوم کلید عمومی که در دسترس همگان قرار دارد.

این کار چند امتیاز دارد: اول اینکه به همه اجازه می‌دهد تا با کلید عمومی به رمز نگاری اطلاعات و داده ها دست بزنند در حالیکه این رمزنگاری تنها با کلید خصوصی، قادر به رمزگشایی است. دوم اینکه دارنده کلید خصوصی فقط وقتی می تواند یک قطعه اطلاعات را به امضا برساند که مورد تایید هرکسی که دارنده کلید عمومی است قرار گیرد، بدون اینکه لازم باشد از کلید خصوصی اطلاعاتی به دیگران بدهد. این ویژگی دوم برای سیستم های حسابرسی استفاده می شود و پایه ای برای ارسال و نقل وانتقالات مالی.

تابع هش (Hash) رمزنگارانه

یک تابع هش، تابعی است که قطعه‌ای از اطلاعات را با هر اندازه ای گرفته و آنرا روی قطعه دیگری از اطلاعات با یک اندازه ثابت مانند ۱ مگابایت یا ۵۰۰ کیلوبایت ترسیم تاریخچه‌ی اتریوم می‌کند، با یک تابع هش, دو هش مجزا با طول ۱۲۸ بیت ایجاد خواهد شد. یک تابع هش رمزنگارانه، تابعی است که این تابع را اجرا کرده اما همچنین باید نیازمندی مهم دیگر را برآورده کند و آنرا به روشی انجام دهد که هیچ اطلاعاتی براساس داده ورودی بدست داده نشود (یعنی قابل بازگشت نیست)، این بدان معناست که یک تغییر کوچک در داده های ورودی, یک هش خروجی کاملا متفاوت ایجاد خواهد کرد، و این هش را نمی توان محاسبه کرد مگر با استفاده از تابع هش، و احتمال بسیار اندکی وجود دارد که دو ورودی متفاوت، یک هش یکسان ایجاد کند.

شبکه همتا به همتا

شبکه های همتا به همتا، برخلاف مدل کلینت/سرور، از شبکه ای از کامپیوترها تشکیل شده که مستقیما به یکدیگر متصل بوده بدون اینکه هیچ درخواستی (request) به یک سرور مرکزی ارسال کنند. تمامی کامپیوترهایی که در این شبکه مشارکت دارند «همتا» (peer) در نظر گرفته شده و موقعیت برابری با یکدیگر در شبکه دارند. شبکه های همتا به همتا کلا متکی هستند بر دگرخواهی وبه اشتراک گذاری منابعی که دست کم از خود شبکه اتخاذ می کنند.

فناوری های اقتصادی رمزی

بلاکچین‌ها

یک بلاکچین به صورت فیزیکی یک نوع پایگاه داده است که برای استفاده در یک DCN طراحی شده است. این می تواند هر نوع اطلاعاتی را در خود نگاه داشته و برای نحوه بروزرسانی اطلاعات، ضوابط و قواعدی تنظیم می کند. ویژگی اولیه آن این است که درتکه های مجزایی به نام بلاک (Block) به روز رسانی می شود و این تکه‌ها با استفاده از هش های محتوای بلاک قبلی به تاریخچه‌ی اتریوم هم زنجیرشده اند. یک بلاکچین نه تنها شامل اطلاعاتی است که در پایگاه داده ذخیره شده است، بلکه همچنین شامل هر تغییری است که درتاریخچه این پایگاه داده صورت گرفته است. این یک تاریخچه کاملا حفاظت شده ایجاد می کند که بدون تغییر بلاک بعدی نمی تواند تغییر یابد. یک کلید خصوصی همیشه یک نقل و انتقال یا درخواست برای تغییر وضعیت پایگاه داده را امضا می کند و نام امضا کننده در بلاکچین ذخیره می شود.

اثبات کار

اثبات کار در اصل سیستمی است برای جلوگیری از اسپم و روشی است ساده برای اثبات اینکه شما «احتمالا» شمار زیادی ازعملیات ریاضیاتی را انجام داده اید. در اغلب سیستم هایی که از تابع هش رمزنگارانه استفاده می شود، “اثبات کار” نیز گنجانده شده است. با استفاده از یک قطعه اختیاری از داده ها (مانند فهرستی از نقل و انتقالات و سرفصل یک بلاک)، شما باید قطعه دوم داده ها را بیابید و وقتی با قطعه اول ترکیب شود، یک هش تولید می شود که ویژگی‌های خاصی دارد (مانند تعدادی صفرهای پشت سرهم). چون غیرممکن است بتوان قطعه دوم اطلاعات را پیش بینی کرد، پس به صورت تصادفی داده‌های موجود را بررسی کرده تا قطعه‌ای که برای تولید هش نیاز دارید را بیابید.

فناوری اتریوم

ماشین مجازی اتریوم, اختراع پروژه اتریوم است. این ماشین مجازی طوری طراحی شده تا توسط تمامی مشارکت کنندگان دریک شبکه همتا به همتا اجرا شود. هم کدهای قابل اجرا و هم داده را می توان در یک بلاکچین خواند و نوشت و امضاهای دیجیتالی را تایید کرد. این ماشین قادر است به روشی شبیه ماشین تورینگ، کد را اجرا کند. این ماشین فقط وقتی کد را اجرا می کند که یک پیام با تایید امضای دیجیتالی دریافت کند و اطلاعات ذخیره شده در بلاکچین می گوید که آیا کد را باید اجرا کرد یا خیر.

اتریوم یک شبکه همتا به همتا است و هر همتایی یک کپی یکسانی از پایگاه داده بلاکچین را ذخیره می کند و یک ماشین مجازی اتریوم را اجرا کرده تا وضعیت پایگاه داده را حفظ کرده یا تغییر دهد. اثبات کار در فناوری بلاکچین با ایجاد یک بلاک جدید که نیازمند اثبات کار همه اعضا است صورت می گیرد. توافق زمانی صورت میگیرد که همتایان تشویق شوند که همیشه طولانی ترین زنجیره در بلاک ها را در بلاکچین با توضیح علامت رمزی با ارزش “اتر” بپذیرند.

این به ما فناوری می دهد که نه با مدل سرور/کلینت مطابقت دارد و نه شبکه همتا به همتای سنتی. به خاطر ماهیت توزیعی ومتکی بر امنیت رمزنگاری، اتریوم می تواند به عنوان یک شخص ثالث عمل کند که قادر است بدون نیاز به اعتماد طرفین و یا استنتاج از دیگران داوری کند.

کیف پول‌های اتریوم

کیف پول‌های متعددی برای اتریوم وجود دارد از جمله:

کیف پول تحت وب: CoinPayments و Myetherwallet

کیف پول موبایل: Jaxx و Coinbase برای سیستم عامل‌های اندروید و iOS و همچنین Ethereum Wallet فقط مخصوص iOS

کیف پول سخت افزاری: Ledger Nano S و Trezor

از آنجایی که کیف پول‌های سخت افزاری فقط برای این طراحی شده‌اند که یک کیف پول باشند و نه هیچ چیز دیگر، از ایمنی بالایی برخوردارند؛ چرا که هیچ نرم‌افزاری روی آن نصب نمی‌شود، بنابراین در برابر آسیب‌ها و دزدی‌های آنلاین بسیار امن هستند.

هدف از ایجاد شبکه ی اتریوم چیست ؟

خود تیم ETH دلیل اصلی ایجاد این شبکه را ایجاد بستری برای عدم نیاز مراجعه به بانک ها و نهادها و شرکت ها برای انجام دادن کارها خواند؛ به عبارت تخصصی تر آنها با ایجاد این ارز دیجیتال خواستار تبدیل شدن به یک رایانه ی جهانی هستند ؛ یعنی رایانه ای برای تمام امور.

نتیجه گیری

در پایان در خصوص تاریخچه ارز دیجیتال اتریوم باید گفت : ارز دیجیتال اتریوم توسط ویتالیک بوترین در سال 2013 قمری طی یک مقاله سفید ارائه شده است؛ فعالیت او در مجله بیت کوین بود و اعتقاد داشت بیت کوین دچار ضعف هایی است که باید برطرف گردد ؛ در نهایت در سال 2014 به همراه چند نفر توسعه دهنده دیگر ایده خود را کامل کرد و ماه اوت همان سال، برای پیاده‌سازی پروژه خود جذب سرمایه کرد.

تاریخچه پول

تاریخچه پول در جهان، نحوه تبدیل پول و تاریخچه آن از گذشته تا به امروز، تاثیر پول در طول تاریخ و. موضوعی است که در این مقاله به آن می پردازیم.

چگونگی پیدایش پول تاریخچه پول در ایران تاریخچه ی پول,چگونگی اختراع پول,تاریخ ایران و جهان,تاریخ و تمدن,چگونگی پیدایش پول کاغذی

پول کالایی و ویژگی‌های آن - در این مطلب می‌خواهیم در تاریخ سفر کنیم ، تاریخچه پول و مسیری را که پول از مبادله کالا به کالا تا ارزهای فیات و فراتر از آن طی کرده‌‌ است، مرور کنیم.

بسیاری بر این باور هستند که اولین مخترع پول در لیدیه بوده است. در حدود ۷۰۰ سال پیش از میلاد، لیدی ها اولین فرهنگ غربی بودند که سکه ضرب کردند.

واحدهای پولی دوره قاجار - تاریخچه پول در ایران،تاریخچه پول تصویری،تاریخچه پول و اقتصاد،تاریخچه پول ها ، تاریخچه پول در زمان اشکانیان ، اولین پول تاریخی ایران ، تاریخچه پول در زمان قاجار ، واحدهای پولی دوره قاجار ، تاریخچه پول، تاریخچه پول و سکه در ایران ،

پول - در این مقاله درباره تاریخچه پول به شما خواهیم گفت. از مبادله پایاپای در دوران انسان های اولیه شروع کرده و به ضرب سکه و ارز ها و اسکناس های امروزی می رسیم

از اختراع پول و کاربردهای آن تا ظهور ارز دیجیتال

چشم‌انداز کلی به تاریخچه‌ و مخترع پول
تاریخچه‌ی پول موضوعی است که قصد داریم در نوشته‌ی پیش رو به آن پبردازیم. پول، حداقل از حدود ۳۰۰۰ سال پیش، یکی از اجزای لاینفک تاریخ زندگی بشر است. به نظر می‌رسد پیش از ابداع پول، سیستم معاوضه‌ی پایاپای برای انجام معاملات رایج بوده است.

معاوضه‌ی پایاپای تعویض مستقیم کالا و خدمات با یک‌دیگر است. به عنوان مثال فردی به فرد دیگر یک تبر سنگی می‌داده است در صورتیکه فرد مقابل کمک کند تا او بتواند یک ماموت را شکار کند. مشخص است که چنین معامله‌ای زمان زیادی را صرف خود می‌کند. شما مجبورید فردی را پیدا کنید که از نظر او یک تبر ارزش آن را داشته باشد تا در مقابل یک عاج ۱۲ فوتیِ حیوانی که به راحتی قابل شکار شدن نیست بایستد! اگر شما نتوانید چنین فردی را پیدا کنید مجبورید که معامله را تغییر دهید تا زمانی که فردی را بیابید که با شرایط معامله‌ی شما موافق باشد. بنابراین یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای پول افزایش سرعت تجارت بوده است.

تاریخچه‌ی پول

کالاهای محبوب به عنوان پول
به تدریج نوعی وجه نقد پیشاتاریخی، شامل کالاهای محبوب مانند پوست حیوانات، نمک و اسلحه در میان کشورهای مختلف برای انجام مبادلات، مورد استفاده قرار گرفت. این کالاهای معامله شده به عنوان واسطه‌های مبادله در نظر گرفته می‌شدند و ارزش آن‌ها از طریق توافق تعیین می‌شده است. چنین سیستم مبادله و تهاتری در تاریخچه‌ی پول در سراسر دنیا مشاهده می‌شود و هنوز هم قسمت‌هایی از دنیا از این روش استفاده می‌کنند.

ابزارهای آسیایی به عنوان سکه!
در حدود ۱۱۰۰ پیش از میلاد، چین تصمیم گرفت تا به جای استفاده از ابزارهای واقعی و سلاح‌ها به عنوان واسطه‌های مبادله، نمونه‌های کوچک آن‌ها را، که از از برنز ساخته شده بودند، مورد استفاده قرار دهد. هیچ‌کس تمایل نداشت برای انجام یک معامله، کیسه‌ی خود را انباشته از اره‌های تیز کرده و دست خود را زخمی نماید. بنابراین به مرور زمان، خنجرهای کوچک، بیلچه‌ها، کج‌بیل‌ها و ابزارهای این‌چنینی، که به سبب کند شدن کنار گذاشته شده بودند، به عنوان سکه‌های اولیه مورد استفاده قرار گرفتند. اگرچه چین نخستین کشوری بود که برای نخستین بار سکه‌های قابل تشخیص را به کار برد، با این حال اولین سکه‌های ضرب شده رسمی در لیدیه در غرب ترکیه ساخته شدند. و شاید از همین جا باشد که تاریخچه‌ی پول به شکل امروزی آغاز می‌گردد.

سکه‌ها و وجوه نقد
در بررسی تاریخچه‌ی پول معروف است که در حدود ۶۰۰ پیش از میلاد الیاتیس پادشاه لیدیه اولین وجه نقد جاری رسمی را ضرب کرد. سکه‌های آن زمان از الکتروم ساخته شده بودند که ترکیبی از طلا و نقره است. این سکه‌ها منقوش به تصاویر مختلفی بودند که ارزش آن سکه را نشان می‌داد. وجه نقد لیدیه کمک کرد تا این کشور بتواند تجارت داخلی و خارجی خود را گسترش دهد و آن را به یکی از ثروتمندترین امپراطوری‌ها در آسیای صغیر تبدیل سازد. جالب است بدانید که زمانی که کسی می‌گوید «به اندازه‌ی کرزوس پول‌دار»، این سخن اشاره دارد به آخرین پادشاه لیدیه که نخستین سکه‌ی طلا را ضرب نمود. با این حال متاسفانه ضرب اولین سکه‌ها و گسترش یک اقتصاد مبادلاتی قوی نتوانست لیدیه را از تیغه‌ی شمشیر ارتش پارس محافظت نماید.

پول تنها یک تکه کاغذ نیست!
در حالی‌که تصور می‌شد که لیدیه پیشتاز گسترش پول است، در سال ۶۰۰ پیش از میلاد این چین بود که پول کاغذی را جایگزین سکه نمود. مارکو پولو در حدود ۱۲۰۰ پس از میلاد امپراطور چین را دیده بود که کنترل بسیار خوبی، هم بر منابع پول و هم بر ارزش آن داشته است. جایی که اسکناس‌های آمریکا‌یی‌ها می‌گویند «با به خدا باور داریم» چینی‌ها نوشته بودند «تمام متقلبان گردن زده خواهند شد»!

اروپایی‌ها که در آن زمان هم‌چنان تا سال ۱۶۰۰ از سکه استفاده می‌کردند، با دست یافتن به فلزات گران‌بهای مستعمره‌های خود توانسته بودند سکه‌های بیشتر و بیشتری ضرب نمایند. در این میان بانک‌ها به جای سکه از برگه‌های بانکی جهت بدهی‌ها و قرض‌ها استفاده کردند. این برگه‌های بانکی می‌توانستند هر زمان به بانک برده شوند و معادل ارزش خود با طلا یا نقره معاوضه گردند. با استفاده از این برگه‌های بانکی مبادله و خرید کالا به شیوه‌ای مشابهِ مبادلات امروزی امکان‌پذیر بود. با این حال این برگه‌ها توسط بانک‌ها و موسسات خصوصی منتشر شده بودند و نه توسط دولت. در حال حاضر این دولت است که مسئولیت انتشار وجه نقد را در بسیاری از کشورها بر عهده دارد.

در بررسی تاریخچه‌ی پول در مورد نخستین وجه نقد چاپ شده دولتی به دولت آمریکای شمالی می‌رسیم. به سبب فاصله‌ی بسیار زیاد بین کشورهای اروپایی و مستعمرات‌شان، حمل و نقل محموله‌ها زمان زیادی می‌برد. از این رو برخی مستعمره‌ها زمانی که معاملات گسترش پیدا می‌کرد از پرداخت وجه نقد سر باز می‌زدند. دولت‌های اروپایی برای حل این مشکل به جای بازگشت به سیستم پایاپای، از IOU استفاده کردند. سیستم جدید در حقیقت شامل برگه‌های غیر رسمی‌ای بود بود که میزان بدهی‌ها را مشخص می‌کرد و نقش وجه نقد را ایفا می‌نمود. اولین نمونه از این سیستم در کانادا و پس از آن در متسعمرات فرانسه استفاده شد.

پول‌های مسافرتی
استفاده از پول کاغذی در اروپا حجم معاملات بین المللی را بسیار افزایش داد. بانک‌ها و طبقات حاکم، با شروع خرید وجوه نقد از دیگر ملل، نخستین بازارهای پول را ایجاد کردند. ثبات یک پادشاهی یا دولت ارزش وجوه نقد کشورهای مختلف را تحت تأثیر قرار می‌داد و باعث می‌شد تا آن کشور بتواند در یک بازار جهانی رو به رشد به معامله بپردازد. البته گاه رقابت بین کشورها کار را به نبرد بین وجوه نقد می‌کشاند. منظور زمانی است که یک کشور تلاش می‌کرد تا ارزش وجوه نقد کشور رقیب را تحت تأثیر قرار دهد و با کاهش قدرت خرید کشور متخاصم باعث شود تا کالاها در آن کشور بسیار گران شوند.

پرداخت‌های موبایلی
قرن ۲۱ شکافی بین دو صورت اصلی وجه نقد ایجاد نمود: پرداخت با تلفن همراه و پرداخت مجازی. در پرداخت موبایلی، پولی برای یک کالا یا خدمت، با استفاده از یک دستگاه پرتابل الکترونیکی مثل تلفن همراه، جا به جا می‌شود. تکنولوژی پرداخت موبایلی، همچنین می‌تواند برای انتقال پول به دوستان و اعضای خانواده مورد استفاده قرار گیرد.

ارزهای دیجیتالی
بیت‌کوین که در سال ۲۰۰۹ ابداع شد، تبدیل به چیزی شبیه به پشتوانه‌ی طلا البته برای وجوه مجازی شده است. وجوه مجازی جنبه‌ی فیزیکی ندارند. پیدایش وجوه مجازی نرخ‌های مبادله‌ی پایین‌تری را نسبت به مکانیزم پرداخت الکترونیکی سنتی در اختیار استفاده‌کنندگان قرار می‌دهد. بیت‌کوین بر خلاف وجوه نقد دولتی توسط قدرت‌های غیرمتمرکز استفاده می‌شود.