تفاوت توکن با کوین

تفاوت توکن با کوین

تفاوت کوین و توکن چیست ؟ تعریف کوین و توکن؟

افراد بسیاری از اصطلاحات ارز رمزنگاری شده استفاده می‌کنند اما معنای دقیق آنها را نمیدانند؛ مخصوصا در مورد کوین و توکن. برخی از مردم از کوین و توکن به جای یکدیگر استفاده می‌کنند که از نظر فنی درست نیست و باهم تفاوت دارند. در این پست تفاوت کوین و توکن را بررسی خواهیم کرد.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

کوین چیست؟

پروژه‌های کوین به طور معمول از فناوری‌های گذشته یا سایر ارزهای رمزپایه الهام می‌گیرند و آنها را در یک شبکه نوآورانه با هدف خاص قرار می‌دهند.

نمونه دیگری از کوین، Ethereum’s Ether (ETH) است که یک کوین native از بستر smart contracts و برای ایجاد برنامه‌های رایانه‌ای با کاربردهای عمومی می‌باشد و با بلاکچین غیرمتمرکز اجرا می‌شود. Ethereum به جای تمرکز بر روی داده‌های مالی، بر داده‌های برنامه دلخواه متمرکز است که می‌تواند از بازی‌ها گرفته تا رسانه‌های اجتماعی را پوشش دهد.

کوین(سکه) یا ارزهای رمزپایه اغلب تنها یک عملکرد دارند: استفاده به عنوان روش پرداخت. تمرکز بیت‌کوین و بیشتر کوین‌ها بر روی سرعت، ایمنی و مقرون ‌به‌صرفه ‌بودن پرداخت‌ها می‌باشد، در حالی که در درجه اول ارزش استفاده شده برای مبادله خدمات و کالاها را نشان می‌دهد.

.

عملکرد هر کوین فقط بر روی بلاکچین خاص همان کوین می‌باشد. آنها ابتدا از بلاکچین به دنبال عرضه اولیه سکه (ICO) معرفی می‌شوند که به مردم امکان می‌دهد پول بپردازند تا کوین را برای استفاده در بلاکچین به‌دست آورند.

استفاده از کوین در درجه اول به عنوان روش پرداخت خدمات یا کالاهای موجود در بلاکچین است. در حالی که برخی سکه‌ها مانند Ethereum’s Ether نیز عملکردهای دیگری دارند، عملکرد اصلی کوین، نشان دادن ارزش برای پرداخت می‌باشد و بیت‌کوین نمونه اصلی و قابل تشخیص است.

همچنین ممکن است در مورد Altcoins و سایر اصطلاحات مشابه چیزهایی شنیده باشید که می‌توانید در پست مربوط به اصطلاحات بیت‌کوین مطالعه کنید.

توکن چیست؟

اغلب به توکن‌ها کوین‌های دیجیتال گفته می‌شود که صحیح نیست. یک تفاوت عمده وجود دارد! توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در واقع، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، متداول‌ترین پلتفرم رمز بلاکچین Ethereum هستند. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم Ethereum ساخته می‌شوند به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند.

توکن‌ها گوشه‌ای منحصر به فرد از بازار ارزهای رمزپایه را اشغال می‌کنند، جایی که آنها به عنوان توکن‌های “مفید” در اکوسیستم یک برنامه برای ایجاد انگیزه در رفتار خاص یا پرداخت هزینه کار می‌کنند.

کوین‌ها باید از طریق صرافی‌های رمزنگاری با یکدیگر مبادله شوند زیرا روی پروتکل‌های کد متفاوت و غیراستانداردی ساخته شده‌اند. در مورد توکن‌ها برعکس است؛ توکن‌های موجود در Ethereum (به عنوان مثال، ERC-20) می‌توانند از طریق برنامه‌های داخلی در بین یکدیگر و با حداقل اصطکاک مبادله شوند، زیرا آنها بر اساس پروتکل‌های کد استاندارد ساخته شده‌اند.

از آنجا که توسعه دهنده dApp و توکن نیازی به ایجاد بلاکچین شخصی خود ندارد، باعث صرفه‌جویی در وقت و منابع آنها می‌شود. آنها ضمن بهره‌مندی از امنیت بلاکچین بومی، می‌توانند با کاربرد خود از ویژگی‌های ارز رمزنگاری شده ، استفاده کنند.

توکن‌ها در برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) ایجاد می‌شوند که توسط یک بلاکچین که بر روی قراردادهای هوشمند مانند Ethereum کار می‌کند، میزبانی می‌شوند. با تأمین اعتبار قرارداد هوشمند با کوین بلاکچین، کاربر مقدار مشخصی از توکن را دریافت می‌کند و به کاربر امکان تعامل را با dApp می‌دهد. dApp که در ازای توکن‌های خود، کوین دریافت کرده است، خدمات خود را با سرمایه جدید و بیشتری توسعه می‌دهد. توکن‌ها معمولاً نوعی ارزش را برای استفاده در dApp یا مربوط به dApp نشان می‌دهند که آنها را آزاد کرده و به عنوان وسیله مبادله استفاده می‌شود.

نتیجه‌گیری:

ورود به بازار ارزهای رمزپایه می‌تواند کاری پیچیده و دلهره آور باشد. شاید در مورد بیت‌کوین چیزهای بیشتری شنیده باشید اما در مورد هزاران کوین و پروژه‌های بلاکچین دیگر چه میدانید؟! نزدیک شدن به بازار ارزهای رمزنگاری شده یک کار چالش برانگیز است، اما درک تمایز اساسی بین انواع مختلف ارزهای رمزپایه می‌تواند به شما در مدیریت ریسک و تصمیم‌گیری بهتر کمک کند.

تفاوت بین توکن ها، کوین ها و ارزهای مجازی

در واقع بین همه ی این اصطلاحات ، به صورت عمده و جزئی تفاوت هایی وجود دارد. به عنوان مثال ، هنگامی که JPMorgan Chase کوین جی ام پی JPM خود را منتشر کرد ، آن را به عنوان “کوین دیجیتالی” معرفی کرد ، در حالی که لیبرای (Libra) فیسبوک به عنوان “کریپتوکارنسی” سخت معرفی شد – و به طرز غیر منتظره ای ، این می تواند بخشی از دلیل قانونگذار ها در سراسر جهان برای تمرکز بر روی لیبرا (Libra) باشد.

با این وجود ، در حالی که کوین (JPM) و لیبرا (Libra) از نظر طراحی متفاوت هستند ، در هر دو مورد ، کارشناسان متمرکز سریعاً آن ها را از لیست ” کریپتوکارنسی” ، حذف کردند و آن ها را “پول مجازی” یا “ارزهای دیجیتال” نامیدند – اساساً به این دلیل که توسط شرکت ها اداره می شوند و از این رو متمرکز هستند. متأسفانه ، این چندان ساده نیست : در حالی که عدم تمرکز یک ایدئولوژی اساسی پشت کریپتوکارنسی ها است ، برخی از آن ها حداقل تا یک درجه ی خاص می توانند متمرکز شوند.

بنابراین ، کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتالی یا مجازی است (تفاوت های ظریف بین این ها بعدا در مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت) که با کریپتوگرافی قدرتمندی ساخته شده است ، که باعث می شود آن را بسیار امن و تغییر ناپذیر جلوه دهد. بیشتر کریپتوکارنسی ها براساس فناوری بلاکچین (blockchain) ساخته شده اند ، یک لجر توزیع شده که توسط شبکه غیرمتمرکز رایانه ها اجرا می شود. با این حال ، کریپتوکارنسی های بدون بلاکچین (blockchain-free) نیز از نظر فنی امکان پذیر هستند – در واقع ،دیجی کش Digicash ، یکی از اولین روش های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری شده است که در اوایل دهه ی ۱۹۹۰ منتشر شد ، که دارای بلاکچین (blockchain) نبود.

برای پیچیده تر کردن موضوع ، زیر شاخه هایی درون کریپتوکارنسی معمولی ، مدرن (مبتنی بر بلاکچین blockchain ) نیز وجود دارد – یعنی NEO یک کوین است ، در حالی که بایننس کوین Binance Coin (BNB) در واقع یک توکن است. همان طور که اکنون می بینید ، در فضای کریپتوکارنسی پیرامون این اصطلاحات ، سردرگمی زیادی وجود دارد ، و در این مقاله سعی شده است تا موضوعات به طور مستقیم توضیح داده شود.

کوین (coin) چیست؟

کوین های دیجیتالی که وابسته به بلاکچین (blockchain) خود هستند.

بیت کوین (BTC) ، مونرو (XMR) و اتر (ETH) همگی نمونه ای از “کوین های کریپتوکارنسی” هستند. آن ها چه وجه اشتراکی با هم دارند؟ همه ی آن ها در لجر های مستقل خود وجود دارند : بیت کوین BTC بر روی بلاکچین (blockchain) اصلی بیت کوین (Bitcoin) کار می کند ، اتریوم ETH در بلاکچین اتریوم Ethereum blockchain استفاده می شود ،مونرو XMR در بلاکچین مونرو Monero blockchain وجود دارد و غیره. همه ی آن ها همچنین ممکن است ارسال ، دریافت یا ماین شوند.

مطابق نام آن ها ، کوین ها دارای ویژگی هایی مشابه پول هستند : آن ها معاوضه پذیر هستند ، قابل تقسیم هستند ، قابل حمل هستند و در عرضه محدود هستند. بنابراین ، به طور معمول ، کوین های کریپتوکارنسی دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار می گیرند : برای پرداخت جهت موارد مختلف (گرچه روند پذیرش خرده فروشی کند بوده است). استثنائات وجود دارد : در حالی که اتر Ether تمام خصوصیات یک کوین را دارد ، فراتر از نقش “پول” خود عمل می کند ، زیرا در بلاکچین اتریوم Ethereum blockchain برای تسهیل معاملات استفاده می شود.

همچنین به اصطلاح آلتکوین ها “altcoin ” نیز جود دارند که این عنوان را به این دلیل به دست آورده اند که شبیه جایگزینی برای بیت کوین (Bitcoin) ، کریپتوکارنسی اصلی هستند. بسیاری از آلتکوین ها یک فورک (fork) بیت کوین (Bitcoin) هستند و با استفاده از پروتکل اوپن سورس بیت کوین (Bitcoin) – مانند لایت کوین Litecoin (LTC) و داج کوین Dogecoin (DOGE) ساخته شده اند ، اما اتریوم ETH و مونرو XMR که در بالا ذکر شده اند نیز علی رغم اینکه در کلکسیون های کاملاً جدید ساخته شده اند ، به عنوان آلتکوین altcoin ها نیز نام برده می شوند. بنابراین ، باید سؤال زیر را در هنگام تعریف آلتکوین در نظ بگیرید : آیا این یک کوین کریپتوکارنسی است که دارای بلاکچین (blockchain) خاص خود است ، اما بیت کوین (Bitcoin) نیست (یعنی ،بلاکچین blockchain اصلی نه)؟ اگر بله ، پس یک آلتکوین altcoin است.

با این تفاسیر ، توکن (token) چیست؟

دارایی های دیجیتالی که می توانند در داخل اکوسیستم یک پروژه ی معین مورد استفاده قرار گیرند.

وجه تمایز اصلی بین توکن ها و کوین ها این است که مدل های قبلی برای کار به پلتفرم بلاکچین (blockchain) دیگری نیاز دارند. اتریوم (Ethereum) رایج ترین پلتفرم ایجاد توکن ها است که بیشتر به دلیل ویژگی قراردادهای هوشمند آن است. توکن های ایجاد شده روی بلاکچین اتریوم blockchain Ethereum معمولاً به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند – مانند محبوب ترین استیبل کوین stablecoin صنعت تتر Tether به نام (USDT) . البته پلتفرم های دیگری برای توکن ها ، مانند نئو( NEO) یا ویوز (Waves) نیزوجود دارند.

هدف توکن ها نیز در مقایسه با کوین ها متفاوت است ، اگرچه می توان از آن ها به عنوان ابزار پرداخت نیز استفاده کرد (به اصطلاح “توکن های ارز”).

بسیاری از توکن ها برای استفاده در برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه های آن ها ایجاد شده اند. با این حال ، آن ها “توکن های ابزار” نامیده می شوند. هدف اصلی آن ها این است که به مالک ، امکان دسترسی به عملکرد پروژه را ارائه دهند – مانند بیسیک اتنشن توکن یا (BAT) . BAT یک توکن ERC-20 است (به این معنی که پلتفرم بلاکچین (blockchain) آن اتریوم (Ethereum) است) که برای افزایش و تقویت تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. تبلیغ کنندگان با توکن های بت (BAT) تبلیغات را خریداری می کنند ، که پس از آن بین ناشران و کاربران مرورگر به عنوان پرداخت برای هر دو تبلیغات میزبان و مشاهده ی آن ها توزیع می شود.

علاوه بر این ، “توکن های امنیتی” نیز وجود دارد که در اصل نمایانگر سرمایه گذاری شخص در یک پروژه است. اگرچه آن ها از طریق استارتاپ پشت این پروژه ارزش گذاری می شوند ، اما در آن استارتاپ به صاحب آن مالکیت واقعی نمی دهند. مردم این توکن ها را صرفاً با این ایده که ارزش آن ها در آینده افزایش خواهد یافت – این چیزی است که متأسفانه موجب کل رونق عرضه ی اولیه کوین ICO)) بوده است ، ، وقتی مردم برای خرید توکن های امنیتی به عنوان توکن های ابزار اقدام می کردند . به طور معمول ، اوراق بهادار تحت نظارت دقیق قانونگذاری ، و سیاست های شناخت مشتری KYC)) قرار دارند ، که برای بازار ICO چنین نبود.

در این صورت تفاوت بین ارزهای مجازی و دیجیتالی چیست؟ آیا مترادف هم نیستند؟

خیر ، مورد اول اصطلاح آن بسیار انتزاعی تر است ، در حالی که دیگری کاملاً غیر انتزاعی و ملموس است.

در واقع ،توضیح این بسیار ساده تر از موضوع توکن / کوین است. “ارز دیجیتال” یک اصطلاح کلی است که برای توصیف انواع اشکال پول الکترونیکی – ارز مجازی یا کریپتوکارنسی (خیر ، این ها نیز دقیقاً یکسان نیستند) استفاده می شود . مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ در یک مقاله ی تحقیقاتی توسط دیوید چائوم (David Chaum) معرفی شد ، که بعداً آن را در تفاوت توکن با کوین قالب دیجی کش (Digicash) پیاده سازی کرد.

ویژگی تعریف ارزهای دیجیتال این است که آن ها فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف صورتحساب واقعی دلار یا سکه نامحسوس هستند. آن ها فقط می توانند از طریق کیف پول الکترونیکی یا شبکه های متصل تعیین شده به صورت آنلاین کسب شوند و هزینه شوند. به طور معمول ، هیچ واسطه ای (هیچ بانکی) وجود ندارد ، به همین دلیل معاملات به صورت آنی انجام می شوند و اندک و بدون هیچ گونه هزینه ای اعمال می شوند. خبر خوب : ارزهای دیجیتال و پول دیجیتال یکسان هستند.

بنابراین: کوین ، توکن ، ارزهای مجازی – همه ی آن ها ارزهای دیجیتالی هستند.

ارزهای مجازی متفاوت هستند ، حتی اگر به صورت دیجیتالی تعریف شوند. همان طور که اولین بار بانک مرکزی اروپا این اصطلاح را در سال ۲۰۱۲ تعریف کرد ، یک ارز مجازی “پول دیجیتالی در یک محیط کنترل نشده است که توسط توسعه دهندگان آن صادر و کنترل می شود و به عنوان یک روش پرداخت در بین اعضای یک جامعه ی مجازی خاص استفاده می شود.” یک نمونه ی اصلی از ارزهای مجازی که مبتنی بر کریپتو نیستند ، پول در بازی های ویدئویی می باشد ، مانند توکن های World of Warcraft ، کارت های نقدی GTA Online یا امتیاز FIFA از بازی محبوب EA Sports . این موارد معمولاً در اکوسیستم بازی مربوطه وجود دارند و برای آنلاک کردن محتوای جایزه مانند موارد جدید و انیمیشن ها استفاده می شوند.

بنابراین ، بر خلاف پول معمولی ، یا حتی ارزهای دیجیتال خاص ، ارزهای مجازی نمی توانند توسط یک بانک مرکزی یا دیگر مقام قانونگذاری بانکی صادر شوند – این امر نوسانات و بی ثباتی آن ها را توضیح می دهد. بنابراین ، کریپتوکارنسی ها کاملاً مجزا از ارزهای مجازی هستند و نباید حداقل با توجه به AP استایل بوک ، با یکدیگر اشتباه گرفته شوند ، در حالی که هر دو در دسته ی “ارزهای دیجیتال” گسترده تر قرار دارند.

آیا این تعاریف جهانی هستند؟

خیر ، با توجه به این که فضا به طور مداوم در حال تحول است.

همان طور که می دانیم کریپتوکارنسی ها فقط ۱۰ سال است که وجود دارند ، در حالی که اکثر سازمان های دولتی فقط سه یا پنج سال پیش شروع به توجه به آن ها کردند ، زمانی که محبوبیت بیت کوین (Bitcoin) به طرز چشمگیری همراه با ارزش آن شروع به افزایش کرد. قابل توجه است كه لیبرای (Libra) فيسبوك به تازگي توجه عمده ديگري را در بين دیده بان های مالي ايجاد كرده است : برخي از كشورها هم اكنون در حال تشكيل نيروهاي وظيفه براي بحث درمورد لیبرا (Libra) و چگونگي قانونگذاری آن ، هستند.

بنابراین ، تعاریف مربوط به کریپتوکارنسی ها در بین حوزه های قضایی متفاوت است : فقط در ایالات متحده ، پنج آژانس قانونگذاری مختلف ، بسته به برداشت آن ها ، ۵ تعریف مختلف از کریپتوکارنسی دارند . بنابراین ، IRS کریپتوکارنسی ها و بیشتر ارزهای مجازی دیگر را به عنوان دارایی می بیند ، کمیسیون بورس و اوراق بهادار فکر می کند آن ها اوراق بهادار را عرضه می کنند ، در حالی که شبکه ی اجرای جرایم مالی فکر می کند کریپتوکارنسی ها پول هستند. علاوه بر این ، چارچوب قانونگذاری ژاپن برای کریپتوکارنسی ها – قانون خدمات پرداخت – “ارز دیجیتال” را به عنوان یک ارزش ملکی تعریف می کند ، و رئیس بانک مرکزی روسیه زمانی بیت کوین (Bitcoin) را “جانشین ارز” می نامید.

علاوه بر این ، با توجه به این که این فضا با سرعت فوق العاده ای در حال تحول است – و این که قانونگذار ها اکثراً از این قافله عقب مانده اند – عادلانه است که فرض کنیم شرایط جدید برای ارزهای دیجیتال ممکن است در آینده ایجاد شود ، که این امر، به روز بودن در خصوص موارد فعلی را از اهمیت ویژه ای برخوردار می کند.

تفاوت توکن با کوین

تفاوت توکن با کوین

تفاوت توکن با کوین چیست و چه ویژگی هایی باعث تفاوت این دو در دنیای ارزهای دیجیتال می شود؟

به خاطر رونق چشمگیر ارزهای دیجیتال، اصطلاحاتی مانند “توکن”، “کریپتو کارنسی“، “عرضه اولیه سکه” و بسیاری دیگر به اصطلاحات رایج در بین معامله‌گران و سرمایه‌گذاران تبدیل شده است. اما استفاده از این اصطلاحات، گاهی اوقات با عدم قطعیت و بصورتی اشتباه همراه است.

در بازار ارزهای دیجیتال، یک «توکن» (Token) ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم جابه‌جا می‌شود.

بنابراین در بازار ارزهای دیجیتال مهم‌ترین چیزی که یک توکن را با «کوین» (Coin) متمایز می‌کند،‌ داشتن یا نداشتن بلاک چین مستقل است.

طبق این تعریف، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد.

تفاوت توکن با کوین

بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند.

از بزرگترین توکن‌های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوی (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

جالب است بدانید که ۲,۸۰۰ ارز دیجیتال از ۳,۹۰۰ ارز دیجیتالی که در زمان نگارش این مقاله در صرافی‌ها معامله می‌شوند، در حقیقت توکن‌ هستند و از بلاک چین‌هایی مانند اتریوم، بایننس چین (Binance Chain)، ایاس و تزوس استفاده می‌کنند. اولین مرجعی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز کرد، وب‌سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap) بود.

بیشتر توکن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال، «توکن‌های کاربردی» هستند.

این توکن‌ها امکان دریافت کاربرد خاصی از یک پروژه را فراهم می‌کنند که تنها در اکوسیستم مربوط به آن قابل‌استفاده است.

برای مثال، اگر پروژه‌ای با این هدف کار خود را آغاز کند که تفاوت توکن با کوین تفاوت توکن با کوین بلیت اتوبوس‌های بین‌شهری را تنها با توکن‌های مخصوصی بتوان خریداری کرد، در این صورت کاربرد آن توکن تنها برای خرید بلیت‌ها خواهد بود و نمی‌توان به‌عنوان مثال از آن برای خرید غذا از رستوران استفاده کرد. در ادامه مقاله به‌طور مفصل درباره انواع توکن‌ها می‌خوانید.

ساخت توکن برای توسعه‌دهندگان بلاک چینی بسیار راحت‌تر از ایجاد یک بلاک چین و شبکه مستقل است و در بیشتر مواقع پروژه‌ها می‌توانند بدون نیاز به هزینه‌های نجومی برای طراحی یک بلاک چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف اولیه خود برسند.

پروژه‌هایی که قصد توسعه یک بلاک چین را دارند، معمولاً ابتدا از یک بلاک چین واسطه برای خود توکن ایجاد کرده و پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه سکه (ICO) برگزار می‌کنند و در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال دیگر توکن‌های خود را پیش از راه‌اندازی پروژه به فروش می‌رسانند. ارزش این توکن‌ها رابطه مستقیمی با وضعیت پروژه و حرکت آن در راستای اهدافش خواهد داشت.

همچنین، برخی توکن‌ها پس از اینکه به حد کافی توسعه پیدا کردند، به‌دنبال ایجاد بلاک چین اختصاصی خودشان می‌روند و به کوین تبدیل می‌شوند.

در حالی که کوین‌ها هر کدام می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، توکن‌ها روی کیف پول‌های بلاک چینِ میزبان ذخیره می‌شوند.

به‌عنوان مثال، تمام توکن‌های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول‌ها و آدرس‌های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید، چون یک کوین است.

کوین، توکن و آلت کوین، شباهت ها و تفاوت ها

مباحث و اصطلاحات جدید فناوری بلاکچین برای تازه واردین به این عرصه می تواند کمی گمراه کننده باشد. البته از آنجایی که این تکنولوژی بسیار جدید است، این امر عادی محسوب می شود. اما بهتر است پیش از وارد شدن به هر عرصه ای، به خصوص امور مالی، تحقیقات لازم انجام شود. در همین راستا، یادگیری اصطلاحات و عبارات کلیدی، اولین و ساده ترین قدم محسوب میشود.

در این مقاله قصد داریم تا شما را با سه اصطلاح کوین، توکن، آلتکوین و تفاوت های این سه آشنا سازیم. با ما همراه باشید.

آنچه در این مقاله میخوانید :

کوین چیست؟

به طور خلاصه اصطلاح کوین برای رمز ارزی به کار می رود که در بلاکچین مخصوص به خود فعالیت می کند. از معروف ترین کوین ها میتوان به بیت کوین، لایت کوین و اتر اشاره نمود. تراکنش های انجام شده با این کوین ها می توانند بین افراد مختلف صورت بگیرد. با این حال هیچگونه کوین فیزیکی بین افراد رد و بدل نمی شود، بلکه تمام کوین های مبادله شده بر روی بستر بلاکچین مخصوص به خود قرار می گیرند. به عبارت دیگر، خرید و فروش ارزهای دیجیتال اطلاعاتی هستند که بر روی دیتا بیسی به نام بلاکچین ثبت می شوند.

موارد استفاده از کوین:

بیشتر کوین های دیجیتالی، درست مانند کوین های فیزیکی (پول کاغذی) مورد استفاده قرار می گیرند. بدین معنی که همان استفاده ای که از پول هایتان در حساب های بانکی می کنید، از کوین ها نیز همان استفاده را می کنید. یعنی این سه مورد:

• برای ارسال پول و خرید کالا
• برای ذخیره و پس انداز کردن
• برای ارزش گذاری بر کالا ها

برای بهتر متوجه شدن این امر به مثال زیر توجه کنید:

• از بیت کوین می توان به عنوان یک روش پرداختی برای خرید کالا های متفاوت استفاده کرد.
• شما می توانید بیت کوین خود را پس انداز کرده و در صورت لزوم آن را به ارز های دیجیتالی، پول نقد و یا کالا تبدیل کنید.
• به هر نوع کالایی می توان یک قیمت، بر اساس بیت کوین نسبت داد. مثلا یک بسته شیر 1 دلاری 0.001 BTC می باشد.

پس تا اینجا متوجه شدیم که بیت کوین تمام جوانب پول فیزیکی را داشته و عموما در همین راستا مورد استفاده قرار میگیرد. با این حال کوین های زیادی هستند که علاوه بر کاربردی مانند پول، فواید دیگری نیز دارند.

مثال هایی از کوین های معروف:

• Bitcoin
• Ethereum
• Ripple
• Bitcoin Cash
• Cardano
• Monero
• Litecoin
• NEO
• Stellar
• IOTA
• NEM

به خاطر داشته باشید که در حال حاضر وبسایت Coinmarketcap بیش از 900 کوین را بر بستر خود لیست کرده است که کوین های نام برده شده معروف ترین آنها می باشد.

توکن چیست؟

بسیاری از افراد توکن ها را با نام کوین های دیجیتال خطاب می کنند که این امر کاملا نادرست است. برخلاف کوین که به معنی سکه و یک ارزش قایل ذخیره می باشد، توکن در لغت به معنی نشانه است. در عرصه رمز ارزها نیز از کلمه توکن به عنوان یک نشان دیجیتالی از یک پروژه تازه کار، استفاده میشود.

حال بزرگترین تفاوت توکن با کوین این است که توکن ها بر روی بلاکچین سایر کوین ها ساخته می شوند. جالب است بدانید که با ساخته شدن قراردادهای هوشمند توسط پلت فرم هایی مانند اتریوم، نئو و لیسک (lisk) توسعه دهندگان قادرند تا توکن های خود را با استفاده از قراردادهای هوشمند، بر روی بلاکچین های نام برده انتشار دهند.

توکن هایی که بر روی پلت فرم اتریوم ساخته می شوند توکن های ERC20 و توکن هایی که بر روی بستر NEO ساخته می شوند NEP5 نام داند.

پس به طور خلاصه، برخلاف کوین ‎ ها، هر شخصی میتواند توکن مخصوص به خود را ساخته و آن را به راحتی انتشار دهد. از نظر فنی، ساخت و توسعه یک توکن برای افرادی که برنامه نویسی را در حد ابتدایی بلد هستند، امری است بسیار ساده. با این حال به خاطر داشته باشید که به منظور توسعه یک توکن بر روی بلاکچین، توسعه دهندگان باید برای تایید توکن خود در شبکه، به ماینرها کوین بومی آن بلاکچین را بپردازند. به عنوان مثال اگر فردی بخواهد توکن خود را در شبکه اتریوم انتشار دهد، می بایست مقداری ETH را به منظور تایید تراکنش های توکن خود توسط ماینرها، به شبکه پرداخت کند.

ساخت توکن چه فایده ای دارد؟

همانطور که گفته شد توسعه دهندگان توکن ها میتوانند رمز ارز خود را بر روی بلاکچین های دیگر انتشار دهند. این بدان معنی است که با این کار در وقت توسعه دهندگان صرفه جویی می شود. همچنین به دلیل معتبر بودن بلاکچین های بزرگ، مشکلات امنیتی کمتری توکن های جوان را تهدید میکند. فایده دوم ساخت توکن بر بسترهای بلاکچینی این است که به منظور ساخت یک پلت فرم بلاکچینی جدید، توسعه دهندگان باید تعداد زیادی دستگاه ماینر جمع کرده تا بتواند تراکنش ها را اعتبار سنجی کند. بدیهی است که برای ساخت یک بلاکچین قوی، دستگاه های ماینر زیادی لازم است. بنابراین از نظر مالی نیز، توسعه توکن ها بر روی سایر پلت فرم ها امری است منطقی!

انواع توکن ها:

در فوریه سال 2018، مقامات مالی کشور سوئیس (FINMA) طی انتشار دستورالعملی مبنی بر نحوه استفاده از رمز ارزها، انواع مختلفی از توکن ها را نیز مورد بررسی قرار داد.

توکن های امنیتی (security tokens) :

توکن های امنیتی یا همان STO ها در واقع ICO هایی هستند که از نظر قانونی مورد بررسی قرار گرفته اند و قوانین اوراق بهادار سنتی برای آنها صادق می باشد.

توکن های سهامی (equity tokens) :

اگر توکن ایجاد شده در یک بلاکچین، صادر شده توسط یک کمپانی باشد و یا توکن مذکور سهامی از یک شرکت باشد، به آن توکن equity گفته میشود. هرچند که در حال حاضر کمپانی ها از صدور چنین ICO هایی به منظور فروش سهام خود، خودداری میکنند چرا که قوانین و مقررات زیادی را باید پشت سر بگذارند.

توکن های ابزاری (utility tokens) :

به توکن های ابزاری توکن های کاربردی نیز گفته میشود. چرا که این ICO ها در واقع به منظور دسترسی کاربران به یک کالا و یا سرویس صادر می شوند.

توکن های پرداختی (payment tokens) :

همانطور که از نام این توکنها برمی آید، تنها هدف این ICO ها پرداخت برای کالا و یا سرویس می باشد.

مثال هایی از توکنهای معروف:

گفتنی است که تمام توکن های نام برده شده در پلتفرم اتریوم صادر شده اند به جز تتر که در بلاکچین omni در حال فعالیت است.

و در آخر این نکته را یاد آور میشویم که توکن هایی که بر روی بلاکچین های دیگر فعالیت دارند میتوانند پس از مدتی که پیشرفت کردند، بلاکچین خود را ساخته و به کوین تبدیل شوند.

آلت کوین چیست؟

واژه آلتکوین در لغت به معنی کوین جایگزین است. این کلمه از این ایده بر می آید که بیت کوین رمزارز اصلی بوده و سایر کوین ها و توکنها به عنوان جایگزین برای آن صادر شده اند. حال نکته جالب در این باره این است که اصطلاح آلت کوین، بیشتر برای توکن هایی که بر روی بستر اتریوم ساخته تفاوت توکن با کوین می شوند، به کار میرود و نه برای کوین ها!

از زمان ساخته شدن بیت کوین در سال 2008 تا کنون بیش از 2000 آلت کوین صادر شده است که بساری از آنها خود را نسخه های اصلاح شده ای از بلاکچین بیت کوین می دانند. به اینگونه آلتکوین ها هارد فورک گفته میشود که عموما از طریق پروتکل اجماع POW بیتکوین، استخراج می شوند.

تفاوت بین توکن و کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی

اولین سوالی که در ورود به حوزه ارز دیجیتال شاید از خوب دپرسید این است که: آیا تفاوتی بین توکن، کوین، ارز دیجیتال و ارز مجازی وجود دارد؟ به عنوان پاسخ کوتاه باید بگوییم که بله وجود دارد.

مشخصاً تفاوتی بین همه ی تفاوت توکن با کوین آن ها چه بزرگترین و چه کوچکترینشان است. برای مثال، هنگامی که JP Morgan Chase، کوین JPM خود را وارد عرصه کرد، آنرا به عنوان “کوین دیجیتال” معرفی کرد در حالی که لیبرا سابق (Diem) فیسبوک آنرا به عنوان “ارز دیجیتال خالص” معرفی کرده بود که از قضا می‌تواند پاسخ بخشی از سوال اینکه چرا قانونگذاران در سراسر جهان مورد دوم را پذیرفته اند و در این مورد پیش رفته اند، باشد.

با این وجود اگرچه هردو کوین JPM و Libera در طراحی متفاوت هستند، کارشناسان غیرمتمرکزسازی سریعاً آن ها را به عنوان ارزهای رمزنگاری شده، پول مجازی، ارز دیجیتال رد کردند. اساساً به این دلیل که توسط شرکت های بزرگ اداره می‌شوند بنابراین متمرکز هستند. متأسفانه این کار به همین سادگی نیست. اگرچه متمرکزسازی یک ایدئولوژی اصلی در پشت ارزهای دیجیتال است، حداقل برخی از آن ها را می‌توان متمرکز کرد.

پس ارز رمزنگاری شده یک ارز مجازی یا دیجیتال است (توضیحات کامل در ادامه ی این مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت) که با رمزنگاری قوی ساخته شده است و آن را تفاوت توکن با کوین بسیار امن و غیرقابل تغییر می‌کند. بیشتر ارزهای دیجیتال بر پایه ی فناوری بلاک چین هستند که در دفتری توزیع شده که توسط یک شبکه ی غیرمتمرکز رایانه اداره می‌شود. با این حال ارزهای دیجیتال بدون بلاک چین از نظر فنی امکان پذیرند. در حقیقت Digicash، یکی از اولین اشکال پرداخت الکترونیکی رمزنگاری که در اوایل دهه ۱۹۹۰ تفاوت توکن با کوین وارد عرصه شد، بلاک چین نداشت.

برای پیچیده تر کردن کارها، زیر مجموعه هایی در ارزهای دیجیتال معمولی، مدرن (مبتنی بر بلاکچین) نیز وجود دارد. به عنوان مثال، NEO یک کوین است، در حالی که بایننس کوین (BNB) در واقع یک توکن است. همانطور که اکنون مشاهده می‌کنید، در فضای رمزنگاری پیرامون این اصطلاحات سردرگمی های زیادی وجود دارد و این مقاله سعی در اصلاح این موارد و سردرگمی هاست.

کوین چیست؟

کوین‌ها بر روی بستر blockchain مختص خود هستند.

بیت کوین، مونرو (XMR)، اتریوم (ETH) همگی مثال هایی از ارزهای دیجیتال “کوین” هستند. در چه چیزهایی مشترک هستند؟ همه ی آن ها بر روی دفتر مستقل خودشان هستد. بیت کوین (BTC) با بلاکچین اصلی بیت کوین تفاوت توکن با کوین کار می‌کند، اتردر بلاکچین اتریوم استفاده می‌شود، XMR در بلاکچین Monero وجود دارد و همه ی آنها ممکن است ارسال، دریافت یا استخراج شوند.

بر اساس نام آنها، کوین ها دارای ویژگی های مشابه پول هستند.آنها قابل لمس، تقسیم، قابل حمل و از نظر عرضه محدود هستند. بنابراین، به طور معمول، کوین های ارز دیجیتال دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای پرداخت هزینه ها استثناهایی وجود دارد، اگرچه اتر تمام ویژگی های یک کوین را دارد، اما عملکرد آن فراتر از نقش “پولی” آن است، زیرا برای تسهیل معاملات از بلاک چین اتریوم استفاده می‌شود.

همچنین اصطلاح آلت کوین وجود دارد که این عنوان را بخاطر جایگزینی برای بیت کوین، ارز دیجیتال اصلی به دست آوردند. بسیاری از آلت کوین ها یک انشعاب از بیت کوین هستند و با استفاده از پروتکل منبع باز بیت کوین مانند لایت کوین و دوج کوین ساخته شده اند. اما اتر و XMR فوق الذکر با وجود ساخته شدن در بلاکچین های کاملا جدید، به عنوان آلت کوین نیز شناخته می شوند. بنابراین، باید به این سوال که آیا این یک کوین ارز دیجیتال شده است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد، اما بیت کوین نیست (یعنی بلاک چین اصلی نیست)؟ پاسخ دهید. اگر بله، پس یک آلت کوین است.

توکن چیست؟

دارایی های دیجیتالی که می‌توانند در داخل اکوسیستم یک پروژه معین استفاده شوند.

تمایز اصلی بین توکن ها و کوین ها این است که مورد اول برای کار به یک بستر بلاکچین دیگر نیاز دارد. اتریوم متداول ترین بستر ایجاد توکن است که بیشتر به دلیل ویژگی های قرارداد هوشمند است. نشانه هایی که در بلاکچین اتریوم ایجاد می‌شوند، معمولاً به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می‌شوند، مانند رایج ترین استیبل کوین تتر ( USDT ) در این صنعت است. البته بسترهای دیگری مانند NEO یا Waves نیز برای توکن ها وجود دارد.

هدف توکن ها در مقایسه با کوین ها نیز متفاوت است، اگرچه از آنها می‌توان به عنوان وسیله پرداخت (به اصطلاح “رمزهای ارز”) نیز استفاده کرد.

بسیاری از توکن ها ایجاد شده اند تا در برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه های آنها استفاده شوند. با این حال، آنها “توکن های سودمند” نامیده می‌شوند. هدف اصلی آنها این است که به دارنده ی توکن، دسترسی به عملکرد پروژه را بدهند مانند توکن مراقبت اصلی(BAT) که یک رمزارز ERC-20 است (بلاک چین پلتفرم آن اتریوم است) که برای ارتقا تبلیغات دیجیتال ساخته شده است. تبلیغ کنندگان، تبلیغاتی را با رمز BAT خریداری می‌کنند که سپس به ترتیب برای جبران هر دو تبلیغات میزبانی و مشاهده آنها بین ناشران و کاربران مرورگر توزیع می‌شود.

علاوه بر این، “توکن های امنیتی” وجود دارد که اساساً نشان دهنده سرمایه گذاری شخص در یک پروژه است. اگرچه آنها از راه اندازی پروژه سود می‌برند، اما دارنده آن مالک واقعی آن نیست. مردم این توکن ها را تنها با این ایده خریداری می‌كنند كه ارزش آنها در آینده افزایش یابد. این همان چیزی است كه كاملاً رونق عرضه اولیه کوین (ICO) در مورد آن بود، متأسفانه زمانی كه مردم درحال خریدن رمزهای امنیتی مبدل به عنوان توکن های سودمند بودند. به طور معمول، اوراق بهادار تحت نظارت دقیق قرار می‌گیرند و باید سیاست های کامل مشتری خود را بشناسند (KYC) که این مورد در بازار ICO وجود ندارد.

آیا تفاوتی بین ارزهای دیجیتال و ارزهای مجازی وجود دارد؟ آیا آنها از یک خانواده هستند؟

خیر. یکی از آنها مفهومی مستقل دارد درحالی که دیگری وابسته و بهم متصل است.

در واقع، این بسیار ساده تر از توکن/کوین است. “ارز دیجیتال” یک تفاوت توکن با کوین تفاوت توکن با کوین اصطلاح برای توصیف انواع پول الکترونیکی چه ارز مجازی و چه ارز دیجیتال( اینها مشابه نیستند) استفاده می‌شود. مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ در یک مقاله تحقیقاتی توسط دیوید چوم، که بعداً در قالب Digicash پیاده سازی شد، مطرح گردید.

ویژگی تعریف ارزهای دیجیتال این است که آنها فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف اسکناس واقعی دلار یا کوین، نامشهود هستند. فقط از طریق کیف پول های الکترونیکی یا شبکه های متصل مشخص می‌توان آنها را مالک و هزینه کرد. به طور معمول، هیچ واسطه ای وجود ندارد (هیچ بانکی)، به همین دلیل معاملات فوری انجام می‌شوند و کارمزد کمی یا بدون هزینه اعمال می شود. خبر خوب: ارزهای دیجیتال و پول دیجیتال یکی هستند.

بنابراین، کوین ها، توکن هاو ارزهای مجازی همگی ارزهای دیجیتالی هستند.

ارزهای مجازی، ماهیت متفاوتی دارند. اگرچه همه ی آنها در دیجیتال تعریف شده اند. همانطور که بانک مرکزی اروپا در ۲۰۱۲ برای اولین بار آن را مشخص کرد. یک ارز مجازی “پول دیجیتال در یک محیط غیرقانونی است” که توسط توسعه دهندگان آن صادر و کنترل می‌شود و به عنوان یک روش پرداختی در فضای مجازی استفاده می‌شود. یک مثال برجسته از ارزهای مجازی که مبتنی بر رمزنگاری نیستند، پول ادغام شده در بازی های ویدیویی مانند توکن های World of Warcraft، کارت های نقدی GTA Online یا امتیازات FIFA از بازی های معروف EA Sports است. مواردی که معمولاً در اکوسیستم بازی های مربوطه وجود دارند و برای باز کردن قفل محتوای پاداش مانند موارد جدید و انیمیشن استفاده می‌شوند.

بنابراین، برخلاف پول قانونی یا حتی ارزهای دیجیتال خاص، ارزهای مجازی نمی‌توانند توسط بانک مرکزی یا سایر مراجع نظارتی بانکی صادر شوند، که نوساناتی که به آن تمایل دارند را توجیه می‌کند. بنابراین، ارزهای دیجیتال کاملاً جدا از ارزهای مجازی هستند و حداقل طبق AP Stylebook نباید با هم ادغام شوند، در حالی که هر دو در دسته گسترده تر “ارزهای دیجیتال” قرار دارند.

آیا این تعاریف جهانی هستند؟

خیر، با توجه به اینکه فضا به طور مداوم در حال تکامل است.

ارزهای دیجیتال همانطور که می‌دانیم فقط ۱۰ سال است که وارد عرصه شده اند، در حالی که اکثر آژانس های دولتی توجه به آنها را فقط سه یا پنج سال پیش شروع کردند، زمانی که رواج بیت کوین همراه با ارزش آن افزایش چشمگیری یافت. به طور قابل توجهی، Libra’s Facebook به تازگی یک هیجان بزرگ دیگر در میان ناظران مالی ایجاد کرد. برخی از کشورها اکنون گروه های ویژه ای را تشکیل می‌دهند تا بحث کنند که Libra چیست و چگونه می‌تواند تنظیم شود.

بنابراین، تعاریف مربوط به ارزهای دیجیتال حتی در حوزه های قضایی متفاوت است. فقط در ایالات متحده، پنج آژانس نظارتی مختلف، بسته به حوزه کار، ارزهای دیجیتال را به پنج روش مختلف تعریف می‌کنند. بنابراین، IRS، ارزهای دیجیتال و اکثر ارزهای مجازی را به عنوان دارایی در نظر می‌گیرد، کمیسیون بورس و اوراق بهادار فکر می‌کند که اینها اوراق بهادار را نشان می‌دهند، در حالی که شبکه اجرای جرایم مالی (fincen) فکر می‌کند ارزهای دیجیتال پول است. بعلاوه ، چارچوب نظارتی ژاپن برای ارزهای دیجیتال، قانون خدمات پرداخت “ارز دیجیتال” را به عنوان ارزش املاک تعریف می‌کند و رئیس بانک مرکزی روسیه زمانی بیت کوین را “جایگزین ارز” نامید.

علاوه بر این، با توجه به اینکه فضا با سرعت فوق العاده ای در حال تکامل است و قانونگذاران عموماً عقب هستند، منصفانه است که فرض کنیم ممکن است در آینده اصطلاحات جدیدی برای ارزهای دیجیتال ظاهر شود، که به روز بودن موارد فعلی آن را به ویژه مهم می کند.