پول فیات چیست؟

ارز فیات چیست؟

هیچ کس حتی حکومت ها نیز نمی توانند تراکنش های شما با ارز دیجیتال را متوقف کنند. بانک ها می توانند هر زمان که بخواهند تراکنش های شما با پول فیات را متوقف کنند.

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، ارز فیات (به انگلیسی: Fiat Currency) یا پول بی پشتوانه، پول دستوری، پول اعتباری، پول حکمی که به معنی (بگذارید انجام شود) می باشد. پولیست که ارزش ذاتی ندارد و ارزش آن ناشی از دستور قانونی یا دولتی است. در واقع یک پول قانونی است که ارزش خود را از دولت صادرکننده اش می گیرد و برخلاف پول کالایی ارزش آن به یک کالای فیزیکی بستگی ندارد.

منشا پیدایش پول فیات به قرن ها پیش در کشور چین و زمانی که استان سیچوآن تصمیم گرفت پول کاغذی خود را در قرن 11 چاپ کند، برمی گردد. در ابتدا این پول به ابریشم، طلا یا نقره قابل تبدیل بود. اما در نهایت با روی کار آمدن قوبلای خان، سیستم ارزی فیات را در قرن 13 به راه انداخت. این سیستم ارزی برای امپراتوری مغول گران تمام شد، به طوری که مورخان هزینه کردن های بی رویه و ابرتورم ناشی از آن را از دلایل اصلی سقوط این امپراتوری می دانند.

در قرن 17ام پول فیات در قاره اروپا و کشورهای اسپانیا، هلند و سوئد نیز مورد استفاده قرار گرفت. سیستم ارز فیات در سوئد با شکست مواجه شد و دولت آن را با استاندارد نقره جایگزین کرد. در دو قرن آتی، فرانسه نو و مستعمرات سیزده گانه در آمریکای شمالی نیز این سیستم را به کار گرفتند و بعدها دولت فدرال ایالات متحده نیز از آن استفاده کرد.

در قرن 20ام میلادی دولت ایالات متحده بار دیگر به سیستم پول کالایی تغییر جهت داد و از سال 1933 به بعد دولت، مبادله پول های کاغذی با طلا را متوقف ساخت. در سال 1972 نیز به دستور رئیس جمهور وقت، ریچارد نیکسون، ایالات متحده استاندارد طلا را کنار گذاشت و افول سیستم پولی با پشتوانه را با استفاده از پول فیات در مقیاس جهانی رقم زد.

استاندارد طلا (Gold standard)

استاندارد طلا یا سیستم واحد پولی طلا، یک سیستم پولی است که در آن پشتوانه واحد پولی، ارزش شمش طلای فیزیکی است. وقتی پول در گردش لزوماً از فلز گران بها ساخته نشده است، ایده این است که واحد پول را می توان با مقدار معینی از طلا مبادله کرد. به عنوان مثال، اگر دولت بریتانیا بهای هر اونس طلا را ۵۰۰ یورو تعیین کند، ارزش پوند یک پانصدم یک اونس طلا خواهد بود.

به واسطه نایاب بودن و زیبایی طبیعی طلا، جذابیت همیشگی شمش طلا امکان حفظ ارزش بالای آن را فراهم می کند. پس تعجبی ندارد که تمدن های مختلف، هزاران سال از طلا به عنوان پول رایج خود استفاده کرده اند.

ارز دیجیتال بهتر است یا ارز فیات؟

ارز دیجیتال یکی از گزینه هایی است که جدیدا مطرح شده است و در مقابل ارز فیات قرار دارد. البته این دو ارز شباهت هایی نیز با یکدیگر دارند. ارز دیجیتال نیز مانند فیات، پشتوانه فیزیکی ندارد.

پول فیات را حکومت و بانک مرکزی کنترل می کند اما هیچ کس ارز های دیجیتال را کنترل یا قانون گذاری نمی کند.
حکومت از طریق بانک مرکزی پول فیات را چاپ می کند. افراد یا هویت های شخصی ارز های دیجیتال را استخراج می کنند.
ارز های دیجیتال می توانند به پنهان کردن ثروت فرد کمک پول فیات چیست؟ کنند زیرا هیچ کس از موقعیت کیف پول شما و مقدار موجودی آن نمی داند. از طرف دیگر پول فیات معمولا در بانک نگه داشته می شود.
وقتی که با ارز دیجیتال پرداختی انجام می دهید و تراکنش های کامل را ثبت می کنید، تراکنش ها را هرگز به آسانی نمی توان برگرداند. اما در مورد پول فیات حکومت و بانک ها می توانند هر زمان که صلاح بدانند تراکنش های شما را برگردانند.

یک تفاوت برجسته دیگر بین ارز دیجیتال و پول فیات این است که ارز دیجیتال تراکنش های ناشناس و دیجیتال را فراهم می کند. این یعنی نام فرد فرستنده و دریافت کننده پول ناشناس می ماند و کسی قادر به رویت آن نیست. از طرف دیگر، تراکنش های پول فیات ناشناس نیستند و به آسانی قابل ردیابی هستند.
هیچ کس حتی حکومت ها نیز نمی توانند تراکنش های شما با ارز دیجیتال را متوقف کنند. بانک ها می توانند هر زمان که بخواهند تراکنش های شما با پول فیات را متوقف کنند.

آینده هیچ یک از سیستم های ارزی از قطعیت لازم برخوردار نیست. در حالی که ارزهای دیجیتال راه زیادی برای پیمودن و مواجه شدن با موانع مختلف در پیش دارند، تاریخ ارزهای فیات بیانگر آسیب پذیر بودن این نوع از پول بوده است.

کریپتو چیست؟ تفاوت آن با ارز فیات چیست؟

کریپتو چیست ؟ تفاوت آن با ارز فیات چیست؟ شاید شما به تازگی قصد ورود به دنیای کریپتو کرده‌اید و اساساً می‌خواهید بدانید که کریپتوکارنسی یا بهتر است بگوییم «ارز دیجیتال» چیست. در این مقاله سعی داریم با زبانی ساده کریپتو و مفاهیم مربوط به آن را تعریف کنیم و همچنین توضیح دهیم که بازار کریپتوکارنسی چیست و ورود به آن چگونه است.

کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال است که امنیت آن به واسطۀ رمزنگاری تأمین می‌شود؛ رمزنگاری جعل یا دوبار خرج کردن این ارز را تقریباً ناممکن می‌کند.

بسیاری از کریپتوها شبکه‌های غیرمتمرکزی هستند که بر اساس فناوری بلاک‌چین کار می‌کنند؛ فناوری بلاک‌چین یک دفتر حساب باز و توزیع شده (distributed ledger) است که همه به واسطۀ رایانه‌هایشان به آن دسترسی دارند؛ در واقع آن‌ها در رایانۀ خود از نرم‌افزاری استفاده می‌کنند که همۀ کاربران را به یکدیگر متصل می‌کند و بدین‌ترتیب می‌توانند اطلاعات را میان خود به اشتراک بگذارند؛ نکتۀ مهم آن است که میان این کاربران سلسله‌مراتب وجود ندارد و همۀ آن‌ها ماننده گره‌های هم‌سطح یا nodes در یک شبکه به هم متصل‌اند.

در این شبکه یا دفترحساب همۀ معامله‌ها ثبت می‌شود؛ بنابراین همۀ کاربران نسخه‌ای به‌روز شده از دفترحساب را دارند و همین موضوع تحریف معامله‌ها را ناممکن می‌کند. در نتیجه یکی از ویژگی‌های کریپتوکارنسی آن است که قدرتی مرکزی وجود ندارد که اختیاری برای دخالت و دستکاری در این دفتر داشته باشد.

برعکس در سیستم‌های مالی سنتی کافی است که سرور اصلی از میان برود، یا برای مثال پایگاه اطلاعات یک بانک پاک شود و نسخۀ پشتیبان از آن وجود نداشته باشد؛ در چنین صورتی بازیابی اطلاعات حساب کاربران و سابقۀ تراکنش‌هایشان بسیار دشوار خواهد بود. در مقابل، در سیستم کریپتوکارنسی هر گره یا node، که در واقع کاربران و رایانه‌هایشان هستند، یک نسخه از این پایگاه اطلاعات دارد که به صورت 24 ساعته در 365 روز سال به‌روزرسانی‌ می‌شود.

شبکه‌های متمرکز و غیرمتمرکز، منبع: آکادمی بایننس

کریپتوکارنسی‌ها امکان انتقال ارزش را در هرکجای جهان، بدون مداخله و واسطه، ممکن کرده‌اند. به همین دلیل است که ما آن‌ها را ارزهای بدون مجوز می‌دانیم، زیرا هرکسی با اتصال به اینترنت می‌تواند به معاملۀ کریپتو بپردازد.

چه کسی کریپتو را اختراع کرد؟

نخستین کریپتوکارنسی بیت‌کوین بود که در سال 2009 منتشر شد. اما بیت‌کوین به یکباره به وجود نیامده است؛ پیش از ابداع بیت‌کوین، تلاش‌های زیادی برای ساخت کریپتوکارنسی شد که هریک به سهم خود در ساختار کنونی آن نقش داشته‌اند.

در سال 1983، شخصی به نام دیوید چاوم (David Chaum) پول فیات چیست؟ یک پول الکترونیک رمزنگاری شده را با نام ای‌کش (ecash) به وجود آورد. در سال 1995، او این پول را در یک سیستم پرداخت الکترونیک با نام دیجی‌کش (digicash) اجرا کرد که تا سال 1998 در یک بانک ایالات متحده، به عنوان سیستم پرداخت‌های خرد و جزئی استفاده می‌شد.

در سال 1996، آژانس امنیت ملی ایالات متحده مقاله‌ای را با موضوع رمزنگاری پول الکترونیک ناشناس منتشر کرد که در آن سیستم کریپتوکارنسی شرح داده شده بود. این مقاله برای نخستین بار در فهرست پستی (mailing list) دانشگاه ام‌آی‌تی منتشر شد و سپس در سال 1997 در مجلۀ “American Law Review” چاپ شد.

در سال 1998، یک مهندس کامپیوتر چینی با نام وای‌دای (Wei Dai) مقاله‌ای در شرح یک سیستم پول الکترونیک توزیع شده و ناشناس با نام “b-money” منتشر کرد. در این مقاله طرحی معرفی شده بود که در آن گروهی از نام‌های مستعار دیجیتالی که قابل ردیابی نیستند، به هم پول پرداخت می‌کنند و بدون کمک گرفتن از فرد سوم میان خودشان قراردادهایی را منعقد می‌کنند.

بلافاصله پس از آن فردی با نام نیک زابو (Nick Szabo) دربارۀ بیت‌گلد (bitgold) نوشت. بیت‌گلد همانند بیت‌کوین یک سیستم ارز الکترونیک بود که هیچ‌گاه اجرا نشد، اما آن را پیش‌درآمد بیت‌کوین می‌دانند؛ چنان‌ که در سیستم طراحی‌شده برای بیت‌گلد نیز هریک از مشارکت‌کنندگان قدرت پردازش رایانۀ خود را به حل معماهای رمزنگاری‌شده اختصاص می‌دادند و هر راه‌حل بخشی از چالش و معماری بعدی می‌شد و بدین ترتیب کوین‌های جدید تولید می‌شد.

سرانجام در سال 2009، بیت‌کوین ابداع شد. این کریپتو به دست شخص یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) ابداع شد که تا‌کنون هویت آن ناشناس باقی‌مانده است. پس از بیت‌کوین تعداد زیاد دیگری کریپتوکارنسی به وجود آمد که قصد رقابت با بیت‌کوین را داشتند یا به دنبال توسعۀ ویژگی‌هایی بودند که در بیت‌کوین وجود ندارد؛ همانند اتریوم که بلاک‌چینی است که اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (dapps) با استفاده از قراردادهای هوشمند (smart contracts) روی آن اجرا می‌شوند.

چند نوع کریپتوکارنسی وجود دارد؟

پس از بیت‌کوین، کریپتوهای بسیار زیادی ابداع شده که بعضی از آن‌ها در رقابت مستقیم با بیت‌کوین قرار گرفته‌اند. اما به طور کلی کریپتوکارنسی به دو گروه تقسیم می‌شود: بیت‌کوین و آلت‌کوین.

آلت‌کوین (altcoin) معمولاً به هر کوینی گفته می‌شود که بیت‌کوین نیست و برخی از آن‌ها عبارتند از اتر، دوج‌کوین، لیت‌کوین، پیر‌کوین، نِیم‌کوین و غیره . در واقع، واژۀ آلت‌کوین به معنای جایگزین بیت‌کوین است. نِیم‌کوین (namecoin) اولین آلت‌کوین است که در سال 2011 ایجاد شده است.

اگرچه بیشتر آلت‌کوین‌ها بر اساس همان چارچوب بنیادی بیت‌کوین ساخته شده‌اند، ادعا می‌شود که برخی از آن‌ها نسخه‌های بهتری از بیت‌کوین هستند و ویژگی‌هایی دارند که بیت‌کوین فاقد آن است؛ برای مثال اخیراً دربارۀ سرعت پایین شبکۀ بیت‌کوین، مصرف بالای انرژی در استخراج‌ آن، و در نتیجه پیامدهای زیست‌محیطی این کریپتو حواشی زیادی ایجاد شد؛ و این ادعا مطرح شد که کرپیتوهای دیگری چون دوج‌کوین از این نظر بر بیت‌کوین برتری دارند.

تفاوت پول فیات با کریپتو چیست ؟

زمانی در این دنیا، سیستم مبادلۀ کالا به کالا وجود داشت. یعنی اگر شخصی می‌خواست کالای خود را بفروشد، باید شخص دیگری را می‌یافت که کالای او را بخواهد و البته همان کالایی را داشته باشد که شخص اول خواستارش بود. برای مثال کشاورزی را تصور کنید که می‌خواهد گندمش را با لباس معامله کند؛ بنابراین باید به دنبال خیاطی باشد که گندم نیاز دارد.

پول فیات این مسئله را حل کرد و امکان معامله را میان افرادی که نیازهای متفاوتی دارند فراهم کرد؛ بدین‌ترتیب که محلی از ذخیرۀ ارزش را به وجود آورد. اما احتمالاً به هنگام ابداع پول، مردمی که از سیستم مبادلۀ کالا به کالا استفاده می‌کردند، از خود می‌پرسیدند که چرا این کاغذهای بی‌ارزش باید به اندازۀ کالاهای آن‌ها یا حتی بیش از آن ارزش داشته باشند!

کریپتوکارنسی همان‌کاری را با پول فیات می‌کند که پول فیات با سیستم مبادلۀ کالا به کالا کرد. زیرا یک محل ذخیرۀ دیگر از ارزش به وجود آورده است. اما احتمالا این پرسش برای افراد زیادی به وجود آمده است که این محل ذخیرۀ جدید چه تفاوتی با پول فیات دارد و اساسا چرا باید به آن اعتماد کرد؟ مجموعاً مزایای کریپتوکارنسی بر پول فیات را می‌توان به شرح زیر دانست:

• فیات یک پول قانونی است که ارزش آن به دولت و نهادهای قدرت وابسته است، مانند دلار آمریکا. اما کریپتوکارنسی ارزش خود را از شبکه‌ای می‌گیرد که در آن قدرتی مرکزی وجود ندارد و همۀ افراد به صورت هم سطح در آن حضور دارند. هرچه افراد و نهادهای بیشتری آن را بپذیرند، ارزش آن بیشتر می‌شود.
• کریپتو امن است و این امنیت و اعتبار خود را از این افراد می‌گیرد، زیرا همۀ افراد حاضر در شبکه به سابقۀ همۀ معاملات کریپتو دسترسی همزمان دارند و صحت آن را تأیید می‌کنند.
• توزیع پول فیات به واسطه نیاز دارد، اما کریپتو بر شبکه‌های غیرمتمرکز متکی است که آن را در سراسر جهان، بدون مانع و واسطه، جابجا می‌کنند.
• کریپتو به بی‌نهایت قابل تقسیم است. کمترین مبلغ دلار آمریکا می‌تواند یک سنت یا یا 0.01 دلار باشد، اما شما در صورت نیاز می‌توانید 0.00000000000001 بیت کوین بخرید.

آیا کریپتو قانونی است؟

شاید بهتر باشد که این سوال را برعکس بپرسیم: آیا کریپتو غیرقانونی است؟ پاسخ آن است که خیر! کریپتو به طور کلی غیرقانونی نیست و هرکسی می‌تواند آن را خریدوفروش کند. اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که کریپتوکارنسی فاقد چارچوب مقرراتی است که کارکرد کنونی آن را به صورت یکپارچه مدیریت کند.

در حال حاضر در کشورهای مختلف با خریدوفروش کریپتو برخوردهای متفاوتی می‌شود. کشورهای معدودی هستند که تلاش می‌کنند مانع خریدوفروش کریپتو شوند، مانند رویکردهای اخیر دولت چین که موجب شده بسیاری از ماینرها قصد جابجایی و خروج از این کشور را داشته باشند. اما در اکثر کشورهای دنیا، مانند ایالات متحده، این کار منافاتی با قانون ندارد و هرروز نهادهای بیشتری من‌جمله شرکت‌های بیمه در حال پذیرفتن سیستم‌های پرداخت به کریپتوکارنسی هستند.

نقاط ضعف کریپتوکارنسی و بازار کریپتو چیست ؟

کریپتوکارنسی مزایای زیادی دارد که تا اینجا به موارد مهمی از آن‌ها اشاره کردیم. اما به عنوان کسی که قصد ورود به بازار کریپتوکارنسی را دارید، حتما باید با نقاط ضعف این سیستم هم آشنا باشید تا با آگاهی و احتیاط بیشتری در این بازار سرمایه‌گذاری و فعالیت کنید.

مهم‌ترین مسئله درباره بازار کریپتوکارنسی وضعیت بی‌ثبات آن است. ارزش کریپتو تابع عرضه و تقاضای آن است. هرقدر یک کریپتو بتواند با سرعت خرید و فروش شود، ارزش آن بالا می‌رود. بنابراین بازار کریپتو بازار بی‌ثباتی است و پیش‌بینی روند قیمت آن دشوار و پیچیده است. به همین دلیل تریدرهای حرفه‌ای در این بازار از ابزارهایی برای تحلیل سیر قیمت‌ها استفاده می‌کنند که البته تضمین‌شده نیست.

برای مثال اگر پیشینه تغییرات قیمت بیت‌کوین را بررسی کنیم، صعود و سقوط‌های ناگهانی و زیادی را مشاهده می‌کنیم. چنان‌که بیت‌کوین در دسامبر 2019 به حدود 19 هزار دلار رسید و در ماه‌های آتی به یکباره به 7 هزار دلار نزول پیدا کرد. همچنین در سال 2020 قیمت این کوین به بالای 60 هزار دلار رسید و سپس به یکباره ارزش آن نصف شد. این وضعیت دربارۀ کریپتوکارنسی‌های دیگر نیز صادق است.

نقد دیگر متوجه امنیت معاملات کریپتو است. باید توجه داشت که بلاک‌چین‌های کریپتوکارنسی‌ها بسیار امن هستند، اما سیستم‌های دیگری که با کریپتو درگیر هستند، مانند صرافی‌ها و کیف‌پول‌ها، در برابر هک شدن به طور کامل در امان نیستند. در طول ده سالی که از عمر بیت‌کوین می‌گذرد، صرافی‌های بسیاری هک شدند و از آن‌ها دزدی شد. چنان‌که اخیراً نیز زنجیرۀ هوشمند بایننس هشدار داده که هکرهایی به صورت سازمان یافته قصد حمله به این زنجیره را دارند.

چگونه به بازار کریپتو وارد شوم؟

برای آنکه وارد بازار کریپتو شوید، ابتدا باید تصمیم بگیرید که هدف شما خریدوفروش است یا سرمایه‌گذاری. این دو ممکن است با هم اشتباه گرفته شوند، اما با یکدیگر تفاوت دارند. به زبان ساده سرمایه‌گذاری زمانی خوب است که شما یک دارایی را بخرید و برای مدت زمانی طولانی نگاه دارید تا قیمت آن رشد کند. اما خریدوفروش راهبردی است که به دنبال سودآوری کوتاه‌مدت یا میان‌مدت است.

افراد برحسب روحیه و ترجیح فردی خویش تصمیم می‌گیرند که راهبرد سرمایه‌گذاری را انتخاب کنند یا راهبرد خریدوفروش را. کسانی که نگران نوسان‌های کوتاه مدت هستند، ترجیح می‌دهند سرمایه‌گذاری کنند و به دنبال کسب سود در مدت زمان طولانی باشد. اما کسانی نیز هستند که مایل‌اند سود خود را در کوتاه‌مدت افزایش دهند و روزانه خریدوفروش کنند.

باید توجه داشت که این راهبرد دوم (یعنی خریدوفروش کریپتو) نیازمند اختصاص دادن زمان و همچنین تمرین در تحلیل روندهای بازار است و البته ریسک بیشتری به همراه دارد؛ بنابراین توصیه می‌شود که مبتدی‌هایی که به ابزار تحلیل روزانۀ بازار مجهز نیستند، بیشتر سراغ سرمایه‌گذاری بروند.

به هر‌ترتیب، برای آنکه وارد بازار کریپتو شوید، ابتدا باید با پول فیات خویش کریپتو بخرید. کریپتوکارنسی را می‌توان از صرافی‌های کریپتو خریداری کرد. برای استفاده از خدمات صرافی کریپتوکارنسی، باید ابتدا یک حساب کاربری در سایت آن‌ها بسازید و همچنین یک کیف پول الکترونیکی یا wallet را روی موبایل خودتان نصب و راه‌اندازی کنید و آن را به حساب بانکی پول فیات خود متصل کنید. بدین ترتیب می‌توانید کریپتو بخرید.

البته اخیرا اپلیکیشن‌هایی مانند رابین‌هود (پول فیات چیست؟ robinhood) نیز امکان خریدن بسیاری از کریپتوهای اصلی مانند بیت‌کوین، اتر، دوج را فراهم کرده‌اند، بدون آنکه هزینه‌ و کارمزدی برای صرافی بپردازید.

چگونه در بازار کریپتو امنیت و آسودگی خاطر خود را بالا ببرم؟

همان‌طور که گفتیم، ورود به بازار کریپتوکارنسی دو ریسک مهم دارد:

1. بی‌ثباتی بازار و نوسان زیاد قیمت‌های کریپتوها.
2. امکان هک شدن سایت صرافی‌ها و کیف‌پول‌های الکترونیکی. بنابراین، برای آن‌که بتوانید تجربۀ نسبتاً امن‌تری را در بازار کریپتوکارنسی داشته باشید، باید برای هریک از این نقاط ضعف راه‌حلی بیابید.

راه مقابله با بی‌ثباتی بازار کریپتو آن است که:

1. بخشی از سرمایۀ خود را وارد بازار کنید که از دست دادن آن به شما ضربه نزند. هیچ‌گاه همۀ اندوختۀ خود را در بازار کریپتوکارنسی قرار ندهید.
2. بهتر است بتوانید روند بازار را به صورت نسبی تحلیل کنید و در این زمینه مهارت یابید.

مجموعاً برای تحلیل بازار دو روش کلی وجود دارد: تحلیل بنیادی (fundamental analysis) و تحلیل فنی یا تکنیکال (technical analysis). در ادامه دربارۀ هریک از این روش‌های کلی تحلیل توضیح مختصری آورده شده است:

1. تحلیل بنیادی روشی برای ارزیابی ارزش یک دارایی بر اساس مولفه‌های پول فیات چیست؟ اقتصادی و مالی است. تحلیل‌گرانی که از این روش استفاده می‌کنند، شرایط کلان و خرد اقتصادی، صنعت و کسب‌وکارهایی که حامی یک دارایی هستند، را در نظر می‌گیرند.

تحلیل‌ بنیادی در زمینۀ کریپتوکارنسی بیشتر معطوف به سرمایه‌گذاری است، نه خریدوفروش کوتاه مدت. بدین‌منظور تحلیل‌گران بنیادی داده‌های عمومی بلاک‌چین‌ها را بررسی کنند که on-chain metric نام دارد. یعنی به جای داده‌های کوتاه‌مدتی چون هیجانات و احساسات مقطعی حاکم بر بازار، مولفه‌هایی چون تاریخچۀ معاملات در یک کریپتو یا تعداد آدرس‌های (کیف‌پول‌های) فعال در زنجیره، هش‌ریت شبکه، دارندگان اصلی و عمده و … را مورد بررسی قرار می‌دهند.

هدف این تحلیل رسیدن به پیش‌بینی دربارۀ ارزش آتی دارایی و مقایسۀ آن با ارزش کنونی‌اش است؛ این رویکرد قصد دارد تعیین کند که این دارایی هم‌اکنون زیرارزش واقعی خود است یا بالای آن قرار دارد. به هر ترتیب نباید از یاد برد که کریپتوکارنسی‌ها شکل جدید و نوپایی از دارایی هستند و در نتیجه نمی‌توان به مدل‌ها و روش‌های تحلیل بنیادی برای تعیین ارزش آن‌ها اعتماد کامل داشت. موفقیت یا شکست سرمایه‌گذاری در کریپتوکارنسی به عوامل مختلفی بستگی دارد که ممکن است در چارچوب‌های فعلی تحلیل‌های بنیادی جای نگیرند.پول فیات چیست؟

2. تحلیل تکنیکال یا فنی رویکردی اساساً متفاوت است و برای خریدوفروش و کسب سود در کوتاه‌مدت مناسب‌تر است. این روش، برخلاف تحلیل‌ بنیادی، به دنبال ارزیابی ارزش اصلی و ذاتی یک دارایی نیست. تحلیل‌گران تکنیکال از تحرکات قیمت، الگوی نمودارها، اندیکاتورها استفاده می‌کنند تا ضعف و قوت یک بازار را بسنجند. در واقع تحلیل‌گران تکنیکال معتقدند که تحرکات قبلی قیمت یک دارایی برای پیش‌بینی تحرکات بعدی کارایی دارد. این نوع از تحلیل به میزان گسترده‌ای در خریدوفروش کریپتو استفاده می‌شود.

البته مهارت یافتن در تحلیل روند بازار و ارزش دارایی‌ها ساده نیست و نیازمند زمان و تمرین است. اما به هر ترتیب اگر قصد ورود جدی به این بازار را دارید، بهتر است با توجه به نوع معاملۀ خود و هدفی که دارید، روش یا روش‌هایی از تحلیل را یاد بگیرید و آسوده‌خاطرتر فعالیت کنید.

ریسک بعدی احتمال هک شدن و دستبرد به دارایی کریپتو است. همان‌طور که گفتیم، با وجود امنیت بالای شبکۀ بلاک‌چین کریپتوکارنسی‌ها، سایت صرافی‌‌ها و سایر اپلیکیشن‌های وابسته به کریپتو از هک شدن در امان نیستند. لذا برای آن‌که احتمال سرقت و از دست دادن دارایی خود را کم کنید، بهتر است صرافی معتبر و مناسبی را انتخاب کنید. من‌جمله صرافی‌هایی را انتخاب کنید که آدرس واقعی داشته باشند، کاربران دیگر تجربۀ خوبی را با آن داشته باشند، سابقۀ عملکرد صرافی مسئولانه باشد و همچنین ساخت حساب‌کاربری در سایت آن بیش از اندازه آسان نباشد.

ارز فیات چیست؟

به زبان ساده ، ارز فیات پول قانونی است که ارزش آن را بیشتر، از کالای فیزیکی یا دولت صادر کننده آن می گیرد. بیشتر کشورهای جهان از سیستم ارزی فیات برای خرید کالا و خدمات ، سرمایه گذاری و پس انداز استفاده می کنند.

ظهور ارز فیات

ارز فیات قرن ها پیش در چین نشات گرفته است. استان چکوان در طی قرن یازدهم اقدام به صدور پول کاغذی کرد. در ابتدا می شد آن را با ابریشم ، طلا یا نقره عوض کرد. اما سرانجام ، کوبلای خان به قدرت رسید و در طول قرن سیزدهم یک سیستم ارزی فیات ایجاد کرد. مورخان ادعا می کنند که این پول در سقوط امپراتوری مغول بسیار موثر بوده است . پول فیات نیز در اروپا در قرن هفدهم مورد استفاده قرار گرفت که توسط اسپانیا ، سوئد و هلند تصویب شد. در سال ۱۹۷۲ ، تحت ریاست جمهوری نیکسون ، ایالات متحده استاندارد طلا را به طور کامل کنار گذاشت و به سیستم ارزی فیات روی آورد. این امر منجر به استفاده از ارز فیات در سراسر جهان شد.

ارز فیات vs طلا

سیستم استاندارد طلا اجازه تبدیل اسکناس های کاغذی به طلا را می داد. در واقع ، تمام پول کاغذی توسط مقدار محدودی طلا که در اختیار دولت بود ، پشتیبانی می شد. بر اساس یک سیستم ارزی مبتنی بر کالا ، دولت ها و بانک ها تنها در صورت داشتن ارزش مساوی از فروشگاه های طلا می توانند ارز جدید را به اقتصاد وارد کنند.

طرفداران استاندارد طلا معتقدند که یک سیستم ارزی مبتنی بر کالا از ثبات بیشتری برخوردار است زیرا توسط چیزی فیزیکی و ارزشمند پشتیبانی می شود. طرفداران ارز فیات مخالف این هستند.

نکات مثبت و منفی استفاده از ارز فیات

اقتصاددانان و سایر کارشناسان مالی در حمایت از ارز فیات اتفاق نظر ندارند.

کمبود: پول فیات به دلیل کمبود کالای فیزیکی مانند طلا تحت تأثیر قرار نمی گیرد و محدود نمی شود.

هزینه: تولید پول فیات مقرون به صرفه تر از پول مبتنی بر کالا است.

پاسخگویی: ارز فیات به دولت ها و بانک های مرکزی آنها انعطاف پذیری در رسیدگی به بحران های اقتصادی را می دهد.

تجارت بین الملل: ارز فیات در کشورهای جهان مورد استفاده قرار می گیرد و آن را به یک نوع ارز قابل قبول برای تجارت بین الملل تبدیل می کند.

راحتی: بر خلاف طلا ، پول فیات به ذخایر فیزیکی که نیاز به ذخیره سازی ، محافظت ، نظارت و سایر خواسته های پر هزینه دارد ، متکی نیست.

بدون ارزش ذاتی: ارز فیات هیچ ارزش ذاتی ندارد. این اجازه می دهد تا دولت ها از هیچ چیز پول خلق کنند ، که می تواند منجر به تورم بیش از حد شود و سیستم اقتصادی آنها را فروپاشاند.

از نظر تاریخی دارای ریسک: از نظر تاریخی ، اجرای سیستم های ارزی فیات به طور معمول منجر به سقوط مالی می شود ، که نشان می دهد این سیستم ها برخی از خطرات را به همراه دارند.

ارز فیات vs رمزارزها

پول فیات توسط دولت ها و بانک های مرکزی کنترل می شود ، رمزارزها اساساً غیرمتمرکز هستند.

تفاوت قابل توجه دیگر بین این دو سیستم ارزی نحوه تولید هر یک از این اشکال پول است. بیت کوین مانند اکثر رمزارزها ، یک منبع کنترل شده و محدود دارد. در مقابل ، بانکها با توجه به قضاوت خود درباره نیازهای اقتصادی یک کشور ، می توانند از هیچ چیز پول ایجاد کنند.

رمزارزها به عنوان یک شکل دیجیتالی از پول ، هیچ همتای فیزیکی ندارند و بدون حاشیه هستند، معاملات برگشت پذیر نیستند و ماهیت رمزارزها در مقایسه با سیستم فیات ردیابی را بسیار دشوارتر می کند.

قابل ذکر است ، بازار رمزارزها بسیار کوچکتر و در نتیجه بی ثبات تر از بازارهای سنتی است. این احتمالاً یکی از دلایلی است که رمزارزها هنوز به طور جهانی پذیرفته نشده اند ، اما با رشد و بلوغ اقتصاد ، نوسانات احتمالاً کاهش می یابد.

آینده هر دو نوع ارز به هیچ وجه قطعی نیست. در حالی که رمزارزها هنوز راهی طولانی در پیش دارند و مطمئناً با چالش های بیشتری روبرو خواهند شد ، تاریخچه ارز فیات آسیب پذیری این شکل از پول را نشان می دهد. این دلیل بزرگی است که بسیاری از مردم در حال بررسی امکان حرکت به سمت سیستم رمز ارز برای معاملات مالی خود هستند، حداقل در برخی از موارد.

یکی از ایده های اصلی ایجاد بیت‌کوین و رمزارزها ، کشف شکل جدیدی از پول است که در شبکه توزیع شده نظیر به نظیر ساخته می شود. احتمالاً بیت کوین برای جایگزینی کل سیستم ارزی فیات ایجاد نشده است بلکه برای ارائه یک شبکه اقتصادی جایگزین ایجاد شده است. هنوز هم مطمئناً این پتانسیل را دارد که بتواند یک سیستم مالی بهتر برای جامعه بهتر ایجاد کند.

ارز فیات Fiat چیست؟

ارز فیات(Fiat) یا پول فیات به عنوان پول قانونی شناخته می شود که ارزشش را از دولتی که آن را صادر کرده است می گیرد. پول فیات شامل پول کاغذی و سکه بوده و ارزش ان همانطور که گفته شد توسط دولتی که آن را چاپ می کند مشخص می شود. واژه فیات از یک واژه لاتین به همین نام گرفته شده است. کشورهای جهان از پول فیات به جای مبادلات پایاپای و کالای فیزیکی برای ارائه خدمات خرید کالا، سرمایه گذاری و سپرده گذاری استفاده می نمایند. ارز فیات را می توان جایگزین مناسبی برای استاندارد طلا و پول کالایی در نظر گرفت.

درواقع fiat یک ارز دولتی است که توسط کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نشده، بلکه ارزشش از طریق رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده، نشأت می گیرد. اکثر ارزهای کاغذی مدرن ارزهای فیات هستند، از جمله دلار آمریکا، یورو، پوند و دیگر ارزهای مهم جهانی. ارز فیات به بانک های پول فیات چیست؟ مرکزی کشورها امکان کنترل بیشتری بر اقتصادشان می‌دهد، زیرا آن ها می توانند مقدار چاپ پول را کنترل کنند. ارزهای فیات فقط دارای ارزش هستند و دولت این ارزش را حفظ می کند. هیچ ابزاری برای تأمین پول به خودی خود وجود ندارد.

یکی از مخاطرات اصلی که پول های کاغذی مانند دلار دارند این است که کشورها در چاپ و عرضه آن ها زیاده روی کرده و باعث ایجاد تورم در اقتصاد شوند.

منشأ پیدایش پول فیات

انسان ها قبل از آن که سیستم اقتصاد به صورت امروزی و به طور پیچیده ای شکل گرفته باشد، در ابتدا چیزی به عنوان پول نداشتند. برای تبادل بین یکدیگر از کالا استفاده کرده و کالایی را با کالای دیگر بدون در نظر گرفتن ارزش کالا و تنها براساس نیازشان، مبادله می کردند. به این سیستم مبادله کالا با کالا یا پایاپای گفته می شد. با گذشت زمان و آزمون و خطای سیستم های مختلف مبادله، انسان ها به سیستم سکه طلا و نقره روی آوردند. اولین نمونه سکه ضرب شده در تاریخ ۶۴۰ پیش از میلاد در آناتولی غربی ضرب و مورد استفاده قرار گرفت. با گذشت زمان مردم به مبادله با سکه های طلا و نقره اعتماد کرده و از آن برای داد و ستد استفاده کردند.

اما سابقه اولین چاپ پول فیات به کشور چین باز می گردد که در آن زمان قابل تبدیل به واحدهای پولی دیگر از جمله نقره، طلا و ابریشم بود. در قرن ۱۳ سیستم ارز فیات توسط امپراطوری مغول راه اندازی شد، سیستم پول فیات در قرن ۱۷ وارد قاره اروپا شده و در کشورهای دیگری همچون هلند و سوئد مورد استفاده قرار گرفت. اما از آنجا که سیستم فیات در کشور سوئد با شکست مواجه شد، استاندارد نقره را جایگزین آن کردند. کم کم سیستم ارز فیات به فرانسه نو و همچنین مستعمرات آمریکای شمالی رسید و از این سیستم ارزی برای مبادلات و انتقال دارایی در معاملات استفاده شد. ایالات متحده آمریکا که در ابتدای قرن بیستم مجددا سیستم کالایی را جایگزین پول فیات کرده بود و از سال ۱۹۳۳ به بعد مبادله طلا با پول های کاغذی را متوقف کرده بود، نهایتا در سال ۱۹۷۲ میلادی، (همزمان با ریاست جمهوری ریچارد نیکسون)، با کنارگذاشتن استاندارد طلا از پول فیات برای سیستم پولی خود استفاده کرد.

آنچه که باعث اهمیت ارزهای فیات در جهان شد این بود که دولت ها و بانک های مرکزی به واسطه این ارزها سعی کردند اقتصاد خود را از بدترین اثرات طبیعی توسعه و رکودهای چرخه تجاری محافظت کنند.

تفاوت پول کالایی با پول فیات در ارزش ذاتی آن هاست. پول کالایی دارای ارزش ذاتی بوده و ارزش ذاتی خود را از موادی که از آن ساخته شده است، مانند سکه های طلا و نقره می گیرد. در مقابل پول Fiat فاقد ارزش ذاتی است. ارزش پول فیات از وعده دولت صادرکننده اش نشات می گیرد.

دلیل شکل گیری ارز فیات بدون پشتوانه چه بود؟

با اینکه سیستم استاندارد طلا توانسته بود بسیاری از مشکلات معاملات تجاری را حل کند و از سوی دیگر هر کسی نیز می توانست به راحتی پول های خود را به طلا تبدیل کند و تجار و بازرگانان از آن برای مبادلات بین المللی استفاده می کردند و با تمام مزیت های دیگر سیستم استاندارد طلا، این سیستم نتوانست ماندگاری خود را حفظ کند. آنچه که به عنوان دلایل عدم ماندگاری سیتم استاندارد طلا عنوان می شود، عبارتند از:پول فیات چیست؟

• معدن های جدید طلا به شدت کمیاب شدند.
• مردم طلاهای خود را احتکار کردند و به کمبود آن دامن زدند.
• نرخ طلا که در ابتدا به صورت نرخ ثابتی تعریف شده بود اجرا نشد و به این دلیل نرخ طلا به صورت محاسبه ای باقی ماند.
• با شروع جنگ جهانی ذخایر مالی کشورها با کمبود مواجه شد.

در کنار این عوامل از آنجا که کار با این سیستم نیز به مرور سخت شد، سیستم استاندارد طلا در دهه ۸۰ میلادی از بین رفته و پول های بدون پشتوانه جایگزین آن شد.

مزایای استفاده از پول فیات چیست؟

1. مقرون به صرفه بودن و نیاز به هزینه کمتر برای تولید پول فیات
2. کمبود و نبود ذخایر طلا روی آن اثر ندارد
3. انعطاف پذیری پول فیات در بحران های اقتصادی
4. در اختیار قراردادن قدرت زیاد به دولت ها و بانک های مرکزی در ارزهای فیات با اقتصاد قوی
5. پول فیات اگر بتواند نقش های مورد نیاز اقتصاد یک کشور (یعنی نقش ذخیره ارزش، ارائه حساب عددی و تسهیل مبادله)، را در واحد پولی خود ذخیره کند، می تواند به عنوان یک ارز پول فیات چیست؟ خوب عمل کند.
6. از پول فیات می توان در مبادلات بین المللی استفاده کرد. چراکه تبدیل به واحد پول تجاری شده است.
7. عرضه پول فیات توسط بانک های مرکزی و دولت ها کنترل می شود (برعکس رمزارزها)و دلیل آن هم این است که پول فیات مانند طلا یک منبع کمیاب یا ثابت نیست. این کنترل عرضه به دولت ها امکان می دهد تا قدرت مدیریت متغیرهای اقتصادی مانند عرضه اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را داشته باشند.

معایب استفاده از پول فیات چیست؟

1. تورم: تورم همزمان با تولد پول فیات با آن همراه شد. به همین دلیل تورم موجب شد که آمار افراد فقیر در جامعه افزایش یابد. چرا که تورم به افرادی که حقوق ثابت دارند، ضرر زده و موجب کاهش قدرت خرید آنها می شود.
2. افزایش بیش از حد نقدینگی: زمانی که حجم نقدینگی با میزان تولید کالا و خدمات متناسب نباشد، اعتبار پول های بدون پشتوانه ضرر می کند. چرا که با افزایش نقدینگی، تقاضا نیز افزایش می یابد و اگرعرضه مناسبی برای تأمین این تقاضاها نباشد، تورم افزایش می یابد.
3. از بین رفتن دولت ها: با از بین رفتن دولت ها، پول های بدون پشتوانه در خطر هستند. چون دولت ها هستند که به اعتبار و ارزش پول های بدون پشتوانه کمک می کند. پس اگر دولتی در میان نباشد، ارزش پول ملی از بین خواهد رفت.
4. ایجاد حباب در پول فیات: با توجه به عرضه نامحدود آن توسط دولت ها، فرصت های بیشتری برای ایجاد حباب با پول فیات وجود دارد.
5. وابسته بودن ارزش ارز فیات به سیاست: ارزش پول فیات بستگی به سیاست های مالی و مقررات دولتی توسط دولت صادرکننده اش دارد. سیاست پولی غیرمسئولانه می تواند منجر به تورم، حتی تورم بیش از حد یک ارز فیات شود.

چرا اقتصادهای مدرن از پول فیات حمایت می کنند؟

دلیل استفاده اقتصادهای مدرن از fiat انعطاف پذیری و ارائه قدرت مدیریت به دولتمردان کشورهاست که به واسطه این انعطاف پذیری می توانند ارزهای خود را مدیریت کرده، سیاست های پولی را تعیین کرده و بازارهای جهانی باثباتی را ایجاد نمایند.همچنین امکان بانکداری جزء به جزء وجود دارد. به این معنا که به بانک های تجاری اجازه می دهد مقدار پول موجود را برای پاسخگویی به تقاضای پول فیات چیست؟ وام گیرندگان چند برابر کنند.

چه جایگزینی برای ارز فیات وجود دارد؟

امروزه تقریبا همه کشورها دارای پول قانونی (ارز فیات) هستند. با وجود اینکه شما می توانید طلا و سکه بخرید و بفروشید، اما این سکه ها به ندرت برای خریدهای روزمره استفاده می شوند و بیشتر به عنوان یک دارایی که قابلیت ذخیره سازی دارد استفاده می شوند.

حتی پول فیات چیست؟ رمزارزهای مانند بیتکوین در دهه گذشته به عنوان چالشی برای ماهیت تورمی ارزهای فیات ظاهر شده و مورد علاقه و پذیرش قرار گرفته و از اقبال خوبی هم برخوردار بودند، نیز معنای سنتی پول و ارز فیات را ندارند.

ارز فیات و رمزارز با یکدیگر چه ارتباطی دارند؟

هر دو رمزارز و فیات، هیچ گونه پشتوانه فیزیکی مانند طلا ندارند. کنترل این پول فیات چیست؟ پول فیات چیست؟ ارز توسط دولت صادرکننده اش انجام می شود، در صورتی که رمزارز ماهیت دارد.

از جمله تفاوت های موجود بین این دو ارز، نحوه تولید پول های جدید در هر یک از این دو سیستم است. به عنوان مثال بیتکوین یا اتریوم نمونه هایی از رمزارزها هستند که در مقایسه با پول فیات که هیچ گونه محدودیتی ندارد، تولید و عرضه محدودی در سکه دارد.

تراکنش در رمزارزها برگشت ناپذیر بوده، در صورتی که در ارزهای فیات این‌ چنین نیست.

از دیگر تفاوت های ارز فیات با رمزارز این است که سیستم ارز فیات قابلیت مبادلات ارزی بزرگتر با نوسان کمتری را دارد. در صورتی که در بازار رمزارز این شرایط کاملاً برعکس است. این بازار بسیار پر نوسان است.

نتیجه گیری

سابقه پول فیات به قرن ها قبل باز میگردد. کشور چین اولین کشوری بود که پول فیات را چاپ و از آن برای مبادلات استفاده کرد. سیستم پول فیات در کنار تمام مزایایی که برای اقتصاد جوامع ایجاد کرد، از جمله مقرون به صرفه بودن و هزینه تولید پایین، اما دارای معایبی نیز هست که مهمترین آن تورم است. ارز فیات با رمزارز تفاوت های بسیاری دارد. از جمله اینکه ماهیت رمزارزها غیرمتمرکز بوده و توسط هیچ نهاد ثالث و یا دولتی کنترل نمی شوند.

پول یا پیسه چیست؟ تعریف انواع پولهای رایج

پول چیست؟ پول یا پیسه وسیله، قطعه، شی، یا چیزیست که انسان‌ها برای تبادل خواسته‌ها، خدمات، کالاها و نیازها در بیمان خود از آن استفاده می‌کنند.

مثلا به صورت کلی هر چیزی می‌تواند به عنوان پول مورد استفاده قرار گیرد.

در زمانهای قدیم کالاها معمولا مورد استفاده قرار می‌گرفتند و در بسیاری کشورهای جهان طلا و نقره به عنوان پول رایج بودند.

در زمان قدیم تمامی کشورها معمولاً به فلزات گرانبها نظیر طلا و نقره متصل بود؛ ولی بعد از لغو یکجانبه پیمان برتون وودز از سوی آمریکا در سال ۱۹۷۱، در تمامی کشورهای دنیا پولهای مورد استفاده پول فیات است.

در حال حاضر تقریباً تمام پول مورد استفاده در تمامی کشورهای دنیا فیات است که به پولی اطلاق می‌شود که دارای ارزش ذاتی نبوده و کنترل ارزش آن در اختیار حکومت است.

انواع پول

از زمان مراودات ابتدایی در تاریخ بشریت پولهای رایج را کالاهایی که بین دو طرف معامله را تشکیل میدهد.

اما امروزه در تمامی کشورهای دنیا پولی بنام فیات می باشد که مورد استفاده قرار می‌گیرد.

انواع پولهای رایج به شرح زیر می باشد:

• پولهای کالایی
• فیات
• مسکوکات
• پول بانکی
• ارز دیجیتال یا رمزارز

پول کالایی

در این نوع پول هر کالایی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.

اغلب این کالاها را کالاهای رایج مورد استفاده نظیر فلزات نایاب مانند طلا و نقره یا مس بوده است.

اما در مواردی هم نظیر مواد غذایی، سنگ، سیگار و … مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

فیات چیست؟

فیات پولی است که فاقد هرگونه ارزش ذاتی بوده و ارزش آن تنها وابسته به حکومت مورد استفاده آن است.

یعنی تا زمانی که آن حاکمیت پا برجاست، فیات آن نیز ارزشمند است.

مسکوکات چیست؟

مسکوکات در واقع پول ضرب شده توسط حکومت می‌باشد که می‌تواند به صورت سکه یا اسکناس باشد.

پول بانکی چیست؟

پول بانکی پولی است که در یک حساب بانکی بوده و قابل برداشت از شعب بانک یا دستگاه‌های خودپرداز است.

در تقریباً تمامی بانکهای دنیا بانک از سیستم بانکداری ذخیره کسری استفاده می‌کند که در آن بانک تنها بخشی از سپرده‌ها را به عنوان ذخیره نگه می‌دارد.

پولهای بانکی دارای این تفاوت با مسکوک است که اولاً به صورت غیرفیزیکی بوده و تنها یک عدد در دفترچه حساب صاحب حساب است و ثانیاً اینکه در صورت از بین رفتن آن مؤسسه بانکی، پول ذخیره شده در آن نیز از بین می‌رود.

سیستم بانکداری ذخیره کسری دارای خطرات تورمی زیادی است زیرا در هر بار پولهای جدیدی به پولهای در گردش هر کشور اضافه می‌شود.

در تمامی کشورها بانک مرکزی میزان ذخیره مورد نیاز بانک را مشخص می‌کند.

پولهای در گردش هر کشور معمولاً مجموع پولهای مسکوک و پول درون حسابهای بانکی است.

پولهای دیجیتال یا رمزارز

پولهای دیجیتال ارزهایی هستند که به صورت الکترونیکی ذخیره و منتقل می‌شوند و مبنای آن‌ها صفر و یک است.

همان‌طور که از واژه آن نیز برمی‌آید، ارز دیجیتال به هر ارزش ایجاد شده در بستر دیجیتال اشاره دارد.

این مفهوم در مقابل واسطه‌های فیزیکی مانند اوراق بانکی یا سکه مطرح می‌شود.

ارز دیجیتال ویژگی‌هایی مشابه با ارزهای فیزیکی دارد، اما معمولاً تراکنش‌های انتقال سرمایه ارزهای دیجیتالی به‌صورت آنی و بدون مرز بین افراد قابل انجام است.

ارزهای مجازی و رمزارزها cryptocurrency هر دو از نمونه‌های ارزهای دیجیتال هستند اما هر ارز دیجیتالی ارز مجازی یا رمزارز نیست.